Οι δαίμονες χρησιμοποιούν τα όνειρα για να ενοχλήσουν και να πληγώσουν τίς ανθρώπινες ψυχές. Με
παρόμοιο τρόπο οι άπειροι στον πνευματικό αγώνα Χριστιανοί που δίδουν σημασία
στα όνειρα κάνουν κακό στον εαυτό τους. Είναι, έτσι, σημαντικό να διακρίνουμε
την ακριβή σημασία των ονείρων σε κάποιο πρόσωπο που η φύση του δεν έχει
ανανεωθεί με το Άγιο Πνεύμα.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου η κατάσταση ενός
κοιμωμένου προσώπου είναι τέτοια ώστε ολόκληρος ο άνθρωπος χάνει την
αυτοσυνειδησία της υπάρξεώς του και είναι σε μία κατάσταση λήθης. Κατά τη
διάρκεια του ύπνου όλες οι εκούσιες δραστηριότητες και εργασίες σταματούν.
Συνεχίζει μόνο αυτή η δραστηριότητα που είναι
αναγκαία για την ύπαρξη και δεν μπορεί να σταματήσει. Στο σώμα το αίμα
συνεχίζει την κυκλοφορία του, το στομάχι χωνεύει την τροφή, οι πνεύμονες διατηρούν
την αναπνοή, το δέρμα εφιδρώνει. Στην ψυχή οι σκέψεις, οι φαντασίες και οι
αισθήσεις συνεχίζουν να παράγονται, χωρίς, όμως, την εξάρτηση της θελήσεως και
της λογικής αλλά με τη δράση της υποσυνείδητης φύσεώς μας.
Ένα όνειρο αποτελείται από τέτοιες φαντασίες
συνοδευόμενες από παράξενες σκέψεις και αισθήματα. Συχνά φαίνεται παράξενο ότι
όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τις θεληματικές και εν επιγνώσει σκέψεις του
ανθρώπου. Αντίθετα παρουσιάζονται ξαφνικά και παράδοξα σύμφωνα με τους νόμους
και απαιτήσεις της φύσεως. Συχνά ένα όνειρο έχει μία χωρίς συνοχή εντύπωση των
εκουσίων σκέψεων και επιθυμιών ενώ άλλες είναι αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα ηθικής
καταστάσεως του λογικού.
Έτσι ένα όνειρο δεν μπορεί και δεν πρέπει καθ’
αυτό να έχει οποιαδήποτε σημασία. Η επιθυμία μερικών ανθρώπων να δουν στα
παραληρήματα των ονείρων τους πρόβλεψη για το μέλλον τους η το μέλλον άλλων
ανθρώπων η κάποιο άλλο νόημα είναι ανόητη και παράλογη.
Πως μπορεί αυτό να είναι έτσι, αυτό που δεν
έχει αιτία υπάρξεως; Οι δαίμονες που έχουν πρόσβαση στις ψυχές μας κατά τη
διάρκεια των ωρών που είμαστε ξύπνιοι έχουν επίσης πρόσβαση σ’ αυτές κατά τη
διάρκεια του ύπνου. Επίσης κατά τη διάρκεια του ύπνου μας πειράζουν στο να
αμαρτήσουμε με το να αναμιγνύουν τη δική τους φαντασία με τη δική μας. Ακόμη
όταν δουν μέσα μας ένα ενδιαφέρον για όνειρα προσπαθούν να αυξήσουν το
ενδιαφέρον μας για τα όνειρά μας. Σιγά - σιγά μάλιστα μας πείθουν να τα
εμπιστευόμαστε. Μία τέτοια εμπιστοσύνη συνοδεύεται πάντα από πλάνη και η πλάνη
κάνει τις διανοητικές μας απόψεις για τον εαυτό μας να λανθάνονται, οπότε όλη
μας η ενεργητικότητα γίνεται σαθρή. Αυτό ακριβώς θέλουν και οι δαίμονες.
Σ' αυτούς που είναι προχωρημένοι σ' αυτή την
εγωιστική αυτοθεώρηση οι δαίμονες αρχίζουν να παρουσιάζονται σαν άγγελοι φωτός
στη μορφή μαρτύρων και αγίων ακόμη και αυτής της Μητέρας του Θεού και του ίδιου
του Χριστού. Χαίρονται με τον τρόπο που ζουν αυτοί οι πλανεμένοι, τους
υπόσχονται ουράνια στέμματα και μ' αυτό τον τρόπο τους οδηγούν σε μεγάλο ύψος
αυτοεκτιμήσεως και υπερηφάνειας. Αυτό το ύψος είναι ταυτόχρονα και η άβυσσος
του ολέθρου τους. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
