Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov : «Τα όνειρα» - Β΄ ΜΕΡΟΣ

   Πρέπει να ξέρουμε ότι αναμφίβολα στην παρούσα μας κατάσταση, που ακόμη δεν έχει ανανεωθεί με τη χάρη, δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε άλλα όνειρα εκτός από αυτά που ύπουλα ετοιμάζουν για μας οι δαίμονες. 

Όπως κατά τη διάρκεια που είμαστε ξύπνιοι ξεσηκώνονται μέσα από την πεπτωκυία φύση μας η προκαλούνται από δαίμονες σκέψεις και επιθυμίες — έτσι συμβαίνει και όταν κοιμόμαστε. Όπως και όταν είμαστε ξύπνιοι νοιώθουμε θεία παρηγοριά που πηγάζει από κατάνυξη (λόγω της αντιλήψεως της αμαρτωλότητάς μας, της μνήμης θανάτου και της Τελικής Κρίσεως). Μόνο αυτές οι σκέψεις εμφανίζονται μέσα από τη χάρη του Θεού που φυτεύτηκε μέσα μας με το άγιο βάπτισμα και μας μεταφέρονται μέσα μας σε αναλογία με τη μετάνοιά μας. Έτσι με παρόμοιο τρόπο πολύ σπάνια και σε εξαιρετική ανάγκη οι Άγγελοι του Θεού μας απεικονίζουν η μας παρουσιάζουν το τέλος μας η τα βάσανα της κολάσεως η την Τελική Κρίση του Θεού πέραν του Τάφου. Από τέτοια όνειρα ερχόμαστε σε συναίσθηση και φόβο Θεού σε κατάνυξη, σε μετάνοια. Αλλά τέτοια όνειρα δίδονται πολύ σπάνια σε εξαιρετική ανάγκη σε αγιασμένες ψυχές αλλά και σε πολύ αμαρτωλούς σύμφωνα με την ανεξιχνίαστη και ειδική πρόνοια του Θεού. Δίδονται εξαιρετικά σπάνια όχι λόγω της «τσιγγουνιάς» της Θείας Χάρης — όχι! Αλλά διότι ο,τι γίνεται σε μας έξω από τη ρουτίνα μας οδηγεί σε υπερηφάνεια και αυτοεκτίμηση και υποσκάπτει την ταπείνωσή μας που είναι τόσο σημαντική για τη σωτηρία μας.

   Το θέλημα του Θεού, η εκπλήρωση του οποίου οδηγεί στη σωτηρία του ανθρώπου έχει εκφρασθεί στην Αγία Γραφή τόσο καθαρά, τόσο δυναμικά και με τόση λεπτομέρεια ούτως ώστε είναι εντελώς περιττό το να βοηθείται η σωτηρία του ανθρώπου με το να διασπάται η συνηθισμένη οδός των πραγμάτων.

    Σ' αυτόν που ζητούσε την ανάσταση ενός νεκρού ανθρώπου που θα μπορούσε να αποσταλεί και να προειδοποιήσει τους αδελφούς του ειπώθηκε: «έχουσι Μωϋσέα και τους προφήτας· ακουσάτωσαν αυτών. Ο δε είπεν ουχί πάτερ Αβραάμ, αλλ' εάν τις από νεκρών πορευθή προς αυτούς μετανοήσουσιν. Είπε δε αυτώ· ει Μωϋσέως και των προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται» (Λουκ. ιστ', 27-31).

    Η πείρα έχει δείξει ότι πολλοί που τους παραχωρήθηκε να δουν στον ύπνο τους οράματα βασάνων — συγκλονίστηκαν από το όραμα για λίγο και μετά όμως ξεχάστηκαν και μαζί ξέχασαν ο,τι είδαν και ζούσαν μια απρόσεκτη πνευματικά ζωή.

    Από την άλλη αυτοί που δεν είχαν οποιαδήποτε οράματα αλλά προσεκτικά μελετούσαν το θείο Νόμο, σταδιακά οδηγήθηκαν στο φόβο Θεού, απέκτησαν πνευματική δύναμη και νίκη και με χαρά που γεννιέται από την οικειοποίηση της σωτηρίας πέρασαν από το επίγειο πέπλο των θλίψεων στην ευλογημένη αιωνιότητα. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)