ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Φώτης Κόντογλου Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως». Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μία γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ως ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού». Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζε...

Λειτουργώ στον Άγιο Μάμα. Πραγματική ιστορία. Τελειώνει σχεδόν η Θεία Λειτουργία και φτάνουμε εκεί που λέει ο Διάκος: «πρόσχωμεν». Εγώ μέσα, πίσω από το Ιερό Βήμα παίρνω τον Άγιο Άρτο ο οποίος είναι Σώμα Χριστού πια, Τον προσκυνώ και λέω: «τα άγια τοις αγίοις». Απαντά ο ψάλτης έξω: «εις Άγιος, εις Κύριος». Εκείνη την ώρα εγώ συνεχίζω τη διαδικασία. Νομίζω ότι -αν είμαι κανένας από αυτούς τους ιεροεξεταστές της απόλυτης εκκλησιαστικής εξουσίας- ότι εδώ τελώ ένα Μυστήριο κεκρυμμένο που δεν το βλέπετε, το κρατώ στα χέρια μου. Κι όμως. Δύο άνθρωποι, όχι ένας. Από δύο διαφορετικές περιοχές, πρόσφυγες της Μόρφου. Μου είπαν οι άνθρωποι, ο ένας στο τέλος της Λειτουργίας και ο άλλος τηλεφωνικά, ο ένας άντρας, η άλλη γυναίκα. –  Πανιερώτατε, μα τι μεγάλα μυστήρια γίνονται μέσα στη Λειτουργία! Και τι Φως βγαίνει! Και πως έρχεται πάνω σε μας τους αμαρτωλούς! –  Πως το καταλάβατε εσείς;  τους λέω. –  Είπες εσύ, «τα άγια τοις αγίοις» και είδαμε ν...

  «Εκείνος που έχει προσπάθεια, προσκόλληση σε ό,τι αγαπά, δεν έχει λυτρωθεί ακόμη από την λύπη. Διότι πώς να μη λυπηθεί, όταν στερηθεί εκείνο που αγαπά;» (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος). Οι άνθρωποι έχουμε στην ζωή μας ένα αίσθημα ιδιοκτησίας. Από το θέλημά μας, μέχρι τα αγαθά μας.    Από τα δικαιώματά μας, μέχρι εκείνα που μας αρέσουν. Από το σώμα μας, μέχρι και το σώμα του άλλου. Μετράμε την ευτυχία μας με βάση τι μας ανήκει, σε τι από τα αγαθά του κόσμου μπορούμε να μετέχουμε, καθιστώντας τα μέσα σκοπό. Συχνά μας αρκεί η δυνατότητα να έχουμε πρόσβαση στην πληροφορία, να μην είμαστε ανενημέρωτοι, όχι πάντα για τα σοβαρά και σπουδαία.    Θεωρούμε όμως ότι ο κόσμος μας ανήκει και ότι η ζωή είναι δική μας.                Το αίσθημα ιδιοκτησίας δένεται συχνά με την αγάπη. Επειδή αγαπούμε, θεωρούμε πως ο άλλος έχει υποχρέωση να είναι δικός μας, να μας ανήκει. Σκεφτόμαστε συναισθηματικά. Αφού εγώ δίνω τα πάντα, σημαίνει ότι έχω ...

    Ομιλία του Αιδεσιμωλογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου Δαλαγιώργου, που εκφωνήθηκε την 28-09-2019 στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου Τρικάλων.

  Απόσπασμα ομιλίας του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκτάριου Τρικάλων στα πλαίσια των Εσπερινών Συνάξεων Νέων και Γονέων. Copyright 2020 ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς ΙΒ΄ Ματθαίου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Ἰαματικῆς τῆς κοινότητος Λεμίθου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (19.8.2018).

... Το τρίτο ότι «εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. 10,36). Η αδυναμία πολλές φορές, τόσο η δική μας, όσο και των άλλων χριστιανών, να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο. Να συμπαρασταθούμε. Να έχουμε κοινή πορεία. Να προσανατολίσουμε τη ζωή στο Χριστό και στην αγάπη. Βλέπουμε ο καθένας τον εαυτό του να σκέπτεται διαφορετικά. Να μην είναι σε θέση να ακούσει τον αδελφό του. Να μην είναι σε θέσει να κατανοήσει και να θελήσει να συνάρει τον σταυρό του. Να βιώνουμε μέσα στην ευχαριστιακή κοινότητα μια μοναξιά. Να μην υπάρχει η θυσιαστική αγάπη, αλλά να πρυτανεύει ο εγωισμός. Και πρωτίστως, ο καθένας να ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, την καθημερινότητά του, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, χωρίς να είναι σε θέση η να θέλει να μοιραστεί με τον άλλο ο,τι τον βαραίνει, αλλά και την ίδια στιγμή να φορτωθεί λίγο από το φορτίο που βαραίνει τους άλλους. Γιατί, εδώ βρίσκεται και το κέντρο της αμαρτίας. Στο να μεριμνούμε μόνο για το «εγώ». Κι αυτή η μέριμνα μας γεμίζει π...

...Τὸ πρῶτο ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ Θεάνθρωπος. Αυτό σημαίνει ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση μᾶς κοινωνεῖ μὲ τὴν Θεία στὸ πρόσωπό Του.  Δεν πιστεύουμε σὲ μιὰ Ἰδέα, σὲ ἕνα κήρυγμα, σὲ μιὰ διδασκαλία περὶ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ στὸν Ἴδιο το Θεὸ ποὺ εἶναι πρόσωπο, προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη ὑπόσταση καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν θέωση, στὴν αἰώνια κοινωνία μαζί Του στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ νὰ γίνει ὅμως αὐτὸς ὁ δρόμος βίωμα, χρειάζεται νὰ θυμίζουμε στοὺς ἑαυτοὺς μᾶς τὶς δωρεὲς καὶ τὰ χαρίσματα ποὺ ἔχουμε λάβει ἀπὸ Αὐτόν. Τὸ κατ’ εἰκόνα μας. Τὴν πορεία πρὸς τὸ καθ’ ὁμοίωσιν. Αὐτὴ ἡ πορεία ὅμως προϋποθέτει ὑπέρβαση τῆς θέασης τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς μὲ γνώμονα τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὶς αἰσθήσεις μας. «Δὲν βλέπω τὸ Θεό». «Ὁ Θεὸς εἶναι δημιούργημα τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ». Εἶναι δύο προτάσεις ποὺ ἐκπορεύονται ἀπὸ τὰ στόματα καὶ τὶς καρδιὲς πολλῶν ἀνθρώπων σήμερα. Ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ στὴ λογική. Ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ στὴ γνώση διὰ τῶν αἰσθήσεων. Καὶ ἔχουν ἀφήσει στὴν ἄκρη τὸ ἄνοιγμα ποὺ ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καλεῖτα...

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός Το περιεχόμενο του Κανόνος.  Ο κανόνας του Λασκάρεως είχε όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις, για να περάσει από το χώρο της προσωπικής ποιήσεως στη λειτουργική ποίηση του εκκλησιαστικού σώματος. ‘Η κατανυκτικότητά του, ο εξομολογητικός και θρηνητικός τόνος του, τα ενδιαφέροντα κάθε ψυχή αιτήματά του, ο υμνητικός και ικετευτικός παλμός του, γίνονται μέσα εκφραστικά σε κάθε ανθρώπινη καρδιά και προσευχή όλης της Εκκλησίας. Μια συνοπτική θεώρηση, της θεματικής του Κανόνος μπορεί να συνοψισθεί στις ακόλουθες επισημάνσεις: Το θέμα του Ποιήματος, το οποίο αποτελεί σύνοψη της ορθοδόξου ανθρωπολογίας, είναι ο προ του Θεού ιστάμενος «ταλαίπωρος άνθρωπος» (Ρωμ. 7,24), γεμάτος τραύματα ψυχικά και σωματικά, ανίκανος να βρει τη λύτρωση και την απαλλαγή εκ των δεινών. Γι’ αυτό και καταφεύγει στη Χάρη του Θεού, που μόνη μπορεί να τον οδηγήσει τόσο στην πρόσκαιρη (σωματική), όσο και στην αιώνια (ψυχική) σωτηρία. Θλίψεις, ανάγκες, πειρασμοί...

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός  Τα γλυκά βράδια του Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται στις Εκκλησίες μας εναλλάξ οι δύο κατανυκτικοί παρακλητικοί Κανόνες, ο Μικρός και ο Μέγας. Δυό ύμνοι πασίγνωστοι, δημοφιλείς, που έχουν καταστεί ηδύτατο «άκουσμα και λάλημα» των ελληνοφώνων Ορθοδόξων, ταπεινή εξομολόγηση αμέτρητων ψυχών, θρηνητική και παρακλητική αναφορά του πληρώματος των πιστών στην Κυρία και Δέσποινα του κόσμου, την Υπεραγία Θεοτόκο. ‘Ο δεύτερος από τους Κανόνες αυτούς, ο και Μέγας ονομαζόμενος, είναι ποίημα του Αυτοκράτορα της Νικαίας Θεοδώρου B   τοῦ Λασκάρεως, του Βασιλιά που τίμησε και ύμνησε όσο λίγοι την Παναγία. Αν ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων θεωρούσε ως πρώτιστο παράγοντα επιτυχίας του Βασιλιά της «Πολιτείας» του το «φιλοσοφείν», «η επώνυμος του Χριστού καινή πολιτεία» -η Εκκλησία- ανέδειξε αυτοκράτορες θεολόγους, που θεολογούσαν όχι ως φιλόσοφοι, στοχαστικά και διανοητικά, αλλά μέσα από την πράξη της ασκήσεως και μετανοίας, βάπτοντας τον κάλαμο στα νάμ...

Ένα από τα κορυφαία γεγονότα στην επίγεια ζωή του Χριστού είναι η Μεταμόρφωσή Του στο όρος Θαβώρ, ενώπιον των τριών μαθητών Του, του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννη, αλλά και η συνομιλία Του με τους δύο προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, τον Μωυσή και τον Ηλία. Κατά την Μεταμόρφωση οι μαθητές είδαν το πρόσωπο του Χριστού να λάμπει όπως ο ήλιος και τα ενδύματά Του να γίνονται άσπρα σαν το φως ( Ματθ.  17, 2). Ο Χριστός φανέρωσε την δόξα Του στους μαθητές Του, κατά το μέτρο που εκείνοι μπορούσαν να την αντιληφθούν, να την κατανοήσουν, να την βιώσουν. Και έγιναν μάρτυρες και της Θεοφάνειας, της παρουσίας δηλαδή της Αγίας Τριάδος. Είδαν νεφέλη φωτεινή και άκουσαν τη φωνή του Θεού Πατρός να λέει: «ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα. Αυτού ακούετε» ( Ματθ.  17, 5). Προγεύτηκαν τη δόξα του Παραδείσου. Πήραν το μήνυμα πως τα πάθη, ο Σταυρός, ο θάνατος, η Ταφή, όσα δηλαδή θα απογύμνωναν τον Χριστό από τη δόξα των θαυμάτων, από το βάθος της διδασκαλίας, από την ελπίδα τ...

Ίσως η πιο δύσκολη κατάσταση στη ζωή μιας οικογένειας, όπως και κάθε ανθρώπου, είναι ο θάνατος, είτε με την μορφή της εξόδου από τον κόσμο είτε με την μορφή της οριστικής απώλειας μιας σχέσης που έχει περάσει κρίση. Στην πρώτη περίπτωση χάνεται κάθε ελπίδα. Στην δεύτερη μπορεί να διατηρείται στο πίσω μέρος του μυαλού ένα αίσθημα ότι κάπου, κάπως, κάποτε η σχέση θα επανέλθει, ωστόσο η διαχείριση έχει να κάνει με το “τώρα”. Ποιο νόημα ζωής μπορεί να μας δώσει δύναμη, ώστε να ξεπεράσουμε την λύπη που ο θάνατος φέρνει; Επιτρέπεται, αν θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, να είμαστε λυπημένοι; Είναι σώφρον να προσπαθούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας το γεγονός ή καλό είναι να το μοιραζόμαστε;   Ας λάβουμε υπόψιν μας ότι είναι δύσκολο για κάποιον που δεν έχει περάσει αντίστοιχη δοκιμασία, να βοηθήσει, όχι γιατί δεν έχει τις θεωρητικές προϋποθέσεις, αλλά γιατί η στάση του έρχεται εκ του ασφαλούς. Πόσο πιστευτός μπορεί να γίνει ένας ιερέας ο οποίος, ασφαλώς από πίστη και ευλάβεια, διακηρύ...

ΤΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ!!! Από την 1η Αυγούστου καθημερινά τα ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ θα έχουν αφιέρωμα στην ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ στην Κυρία Θεοτόκο, περιδιαβαίνοντας Θεομητορικά Προσκυνήματα, θαυμαστές επεμβάσεις από το Γεροντικό της Παναγίας και ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ! Επισκεφθείτε καθημερινά ΤΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και ζήσετε τον Θεομητορικό μήνα γεμάτοι πνευματικές εμπειρίες. ΚΑΛΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ!!!

 Η Μάχη των Δερβενακίων ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες που πραγματοποιήθηκαν κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες και μεγάλη καταστροφή των οθωμανικών δυνάμεων υπό τον αρχιστράτηγο Μαχμούτ πασά Δράμαλη. Η μάχη αυτή δόθηκε στις 26 Ιουλίου 1822, σε δύο από τα τέσσερα μικρά ορεινά περάσματα (δερβενάκια), μεταξύ Κορίνθου και κοιλάδας Άργους, εξ ου και η ονομασία της. Άλλο αποτέλεσμα της μάχης αυτής ήταν η ενίσχυση της φήμης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η οποία φόβισέ τους τότε πολιτικούς αντιπάλους του. Αποκλεισμός στην Αργολίδα Ο Δράμαλης φθάνοντας με το ασκέρι του στο Άργος στις 12 Ιουλίου αντελήφθη την ερήμωση του κάμπου πλην όμως αποφάσισε να στρατοπεδεύσει προκειμένου να καταλάβει την ακρόπολη (Λάρισσα), μη θέλοντας στη πορεία του για Τρίπολη ν  ἀφήσει πίσω του εχθρικές εστίες. Στην απόφαση αυτή συνέβαλε και το γεγονός ότι το κάστρο Λάρισσα ήταν και το πρώτο κατά τη κάθοδό του στην Πελοπόννησο που πρόβαλε αντίσταση, κάνοντας τ...

    Μία πνευματική πανδαισία ζήσαμε στο παρεκκλήσιο της Αγίας Άννας, μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου Τρικάλων, όταν επισκεφθήκαμε για να λειτουργηθούμε δια την εορτή της Μητέρας της Παναγίας, την Αγία Άννα.   Μερικές φορές πρέπει να κυνηγάς τις πνευματικές χαρές, οι οποίες μένουν και συντελούν μία έκρηξη  χαράς εσωτερικά, ζωντας παράλληλα μέσω του Εκκλησιασμού την εορτή της Αγίας Άννας, την οποία όπως και κάθε εορτή εάν δεν λειτουργηθείς, περνάνε σαν την κουφή εβδομάδα.  Εκείνο δε που μας προξένησε πολύ εντύπωση ήταν οι πολύ νέοι οι οποίοι ήρθαν να προσκυνήσουν στην Χάρη της Μητέρας της Παναγίας μας, όπως ακριβώς κάνουν οι μέλισσες οι οποίες τρέχουν να μαζέψουν την γύρη από τα πιο όμορφα κι ευωδιαστά λουλούδια.  Μετά την Λειτουργία καθίσαμε ακούγοντας λόγους παρηγορητικής αγάπης μέσα στο κατάμεστο δάσος από έλατα, θυμίζοντας τις συζητήσεις με τους πνευματικούς του Αγίου Όρους, κάτι που μας ξεκούρασε και μας ανέπαυσε. ...

Ιωήλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας) «Ελέησον ημάς, υιέ Δαυίδ» Πολλά θαύματα έγιναν με την επίκληση του ονόματος του Χριστού. Ο ίδιος, όταν πήγαινε προς το πάθος Του, είπε: «Ο,τι αν αιτήσητε εν τω ονόματί μου, τούτο ποιήσω» (Ιωάν. 14,13). Επίσης, όταν αναλαμβανόταν στους ουρανούς κι έδιδε τις τελευταίες υποθήκες στους μαθητές Του, πάλι τους τόνισε: «Εν τω ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς...» (Μαρκ. 16,17). Με το όνομα του Ιησού θα έκαναν θαύματα οι Απόστολοι. Πράγματι έτσι έγινε. Τον χωλό που καθόταν έξω απ’ το Ναό, οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης τον θεράπευσαν επικαλούμενοι το όνομα του Ιησού Χριστού (Πραξ. 3,6). Ας δούμε με απλά λόγια το όνομα του Κυρίου μας. Το όνομα του Κυρίου Ιησού Σήμερα ακούσαμε στο Ευαγγέλιο τους δύο τυφλούς να επικαλούνται το όνομα του Κυρίου και να ζητούν απ’ Αυτόν να τους ελεήσει (Ματθ. 9,27). Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει πως δεν πήγαν απλώς να συναντήσουν το Χριστό, «αλλά μεγάλα βοών...