Πρέπει να πιστεύουμε ακράδαντα ότι κανείς δεν
πειράζεται από τους δαίμονες χωρίς την παραχώρηση του Θεού και, επιπλέον, ότι καθετί,
το οποίο προς στιγμήν μας φαίνεται θλιβερό η δυσάρεστο, μας έχει σταλεί από
έναν στοργικό Πατέρα, από έναν σπλαχνικό Γιατρό. Κι αυτό, αποκλειστικά και μόνο
για την ωφέλειά μας.
Έτσι, οι πειρασμοί συμβαίνουν στους ανθρώπους:
α) για να δοκιμαστούν, ώστε να λάμψει η αρετή
τους, όπως συνέβη με τους πειρασμούς του Αβραάμ, του Ιώβ και πολλών άλλων
δικαίων·
β) για να καθαριστούν από όλα τα στίγματα των
αμαρτιών τους η, όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας, από όλες τις σκουριές που ο Θεός
βλέπει ότι υπάρχουν μέσα στο βάθος της ψυχής των παιδιών του (βλ. Ησ. 1:25),
ώστε την ημέρα της Κρίσεως να εμφανιστούν μπροστά Του σαν καθαρό χρυσάφι·
γ) για να “τιμωρηθούν” παιδαγωγικά εξαιτίας
των αμαρτιών τους, όπως διαβάζουμε στους Ψαλμούς: «Πολλές είναι οι συμφορές, με
τις οποίες μαστιγώνει ο Κύριος τον αμαρτωλό» (Ψαλμ. 31:10).