ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

  Με την Χάρη του Θεού και την Ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Χρυσοστόμου, η Χριστιανική Αδελφότητα Τρικάλων «ΕΛΕΗΜΩΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ»   έκοψε την Βασιλόπιτα και ευχήθηκε σε όλα τα μέλη της Χριστιανικής   Αδελφότητας Χρόνια Πολλά Ευλογημένα και Εφρόσυνα παρά Θεού. Προηγήθηκε ομιλία από τον πνευματικά Υπεύθυνο της Αδελφότητας π. Νικόλαο Δαλαγιώργο, με την οποία ολοκληρώθηκε ο κύκλος μελέτης των Εντολών του Θεού. Στην ομιλία του αναφέρθηκε ότι οι Εντολές του Θεού είναι η θεραπευτική αγωγή του πεπτωκότως ανθρώπου για να επανέλθει πάλι στην προ- πτωτική κατάσταση της Χάρητος και του Αγιασμού. Γιαυτό οι τέσσερεις πρώτες εντολές αναφέρονται στην σχέση του ανθρώπου με τον Θεό •  εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου, όστις εξήγαγόν σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού. •  ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη...

Το τριαντάφυλλο δεν μιλάει αλλά μοσχοβολάει δυνατά. Το ίδιο και εμείς πρέπει να μοσχοβολάμε, να εκπέμπουμε την Πνευματική ευωδία, την ευωδία του Χριστού.  Να ακούγεται από μακριά το άρωμα των πράξεών μας - καλών, καθαρών, δίκαιων και γεμάτων Αγάπη.  Μόνο έτσι μπορεί να φανερωθεί η Βασιλεία του Θεού η οποία υπάρχει μέσα στην καρδιά μας, να φανερωθεί όχι εν λόγω αλλά εν δυνάμει. Αμήν. ΠΗΓΗ

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης Συμβαίνει πολλές φορές σήμερα ο άνθρωπος να αισθάνεται θλίψη, απελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά, ακηδία κι όλα τα σατανικά. Να είναι θλιμμένος, να κλαίει, να μελαγχολεί, να μη δίνει σημασία στην οικογένειά του, να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα στους ψυχαναλυτές, για να πάρει φάρμακα. Αυτά οι άνθρωποι τα λένε «ανασφάλεια». Εμείς δια της Πίστεώς μας ξέρουμε ότι αυτά είναι πειρασμικά πράγματα. Ο πόνος είναι μία ψυχική δύναμη που ο Θεός την επέτρεψε μέσα μας, με προορισμό να κάνει το καλό, την αγάπη, τη χαρά, την προσευχή. ΠΗΓΗ

Μέσα προστασίας    Όσοι άνθρωποι αισθανθούν οι ίδιοι η κάποιος δικός τους την επήρεια της βασκανίας, πρέπει να τρέχουν στον πνευματικό ιερέα να τους σταυρώσει με το σταυρό, που έχει μεγάλη δύναμη κατά των πονηρών πνευμάτων, και να τους διαβάσει την ειδική ευχή κατά της βασκανίας. Πολλοί άνθρωποι επινόησαν κατά της βασκανίας διάφορα μέσα, όπως τα φυλαχτά, για να τα φοράνε όσοι βασκαίνονται. Η Εκκλησία προσπαθώντας να προφυλάξει τα μέλη της από κάθε πλάνη δεν επιτρέπει στους Χριστιανούς να χρησιμοποιούν αυτά τα φυλαχτά (χάντρες, φύλλα, λουλούδια, εκκλησιαστικά αντικείμενα και λοιπά), γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν μια μαγική αντίληψη λειτουργίας και προστασίας, τελείως αντιχριστιανική. Επίσης απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται διάφορα «εξορκιστικά» λόγια κατά του «ματιάσματος» από άντρες η γυναίκες, γιατί όλα αυτά τα «λαϊκά» μέσα και οι σχετικές αντιλήψεις και δεισιδαιμονίες είναι είδος μαγείας και παγανισμού, όπως αναφέρει και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο βιβλίο του «Χ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου  Νικολάου Δαλαγιώργου   Πολλοί άνθρωποι στρέφονται στον Θεό σε στιγμές φόβου, δυστυχίας ή πόνου, αναφέρει σε κείμενό του « Περί Πίστεως » ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν. Όμως όταν αυτές οι στιγμές περάσουν, επιστρέφουν σε μια ζωή που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πίστη, και ζουν σαν ο Θεός να μην υπήρχε.  Επίσης, πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν τόσο πολύ στον Θεό όσο στη θρησκεία.  Τους αρέσει απλά να βρίσκονται στην Εκκλησία, και πολλοί από αυτούς έχουν εξοικειωθεί από την παιδική τους ηλικία με την ιερότητα της Εκκλησίας και των τελετουργιών. Γιατί όμως πρέπει να πιστεύω; Τί σημαίνει ο  Θεός για μένα; Αυτό μου αφήνει μια απάντηση.  Πιστεύω γιατί ο Θεός μου έδωσε αυτή την πίστη και την δίνει συνεχώς.  Γιατί αυτό το χάρισμα, αυτό το δώρο της πίστεως, δεν δίνεται σε όλους;  Γιατί συμβαίνει να πιστεύουν μερικοί και άλλοι όχι; Όταν η πίστη δεν γίνεται προϊόν ανάγκης για εξηγήσεις, ούτε γίνεται από φόβο, τότε γίνετε...

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))    Με τη φαντασία µας να γυρίζουµε 2000 χρόνια πίσω. Πόσο θάµβος θα µάς είχε καταλάβει: µιά βδοµάδα, και ο κόσµος έγινε αλλιώτικος! Ο κόσµος, που για χιλιάδες χρόνια έµοιαζε µέ το απολωλός πρόβατο, είναι τώρα το πρόβατο που ο Υιός του Θεού, ο Υιός του ανθρώπου, το βρήκε, και το πήρε στους ώµους Του. Το αγεφύρωτο κενό που η αµαρτία είχε δηµιουργήσει µεταξύ του Θεού και του ανθρώπου, αρχίζει τώρα να γεφυρώνεται. Ο Θεός µπήκε στην ιστορία, έγινε ο Ίδιος άνθρωπος. Ο Θεός ανέλαβε τη σάρκα µας, και όλα τα ορατά πράγµατα, αυτά που µέσα στην τυφλότητά µας θεωρούµε νεκρή ύλη, αδρανή, µπορούν στο δικό Του Σώµα να αναγνωρίσουν τον ένδοξο εαυτό τους. Κάτι εντελώς καινούριο έχει συµβεί και ο κόσµος δεν είναι πια ο ίδιος.  Υπάρχει όµως και µία άλλη πτυχή της Ενσάρκωσης. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, αλλά δια του Χριστού είπε κρίσιµες αλήθειες, που σταδιακά –όπως το προζύµι που πέφτει στη ζύµη- επρόκειτο να αλλάξουν τον κόσµο. Ο ...

Παρερμηνείες της βασκανίας  Από τους χρόνους της αρχαιότητας η βασκανία συνδέθηκε και μ’ αυτό που σήμερα αποκαλούμε «μάτιασμα». Σήμερα μάλιστα όταν ακούμε τη λέξη βασκανία αμέσως εννοούμε μόνον το μάτιασμα και τίποτε άλλο. Πρόκειται για μια παλιά πρόληψη και δεισιδαιμονία ότι ο κακός με το βλέμμα του και μόνο μπορεί να βλάψει τον φθονούμενο. Αυτό φυσικά δεν είναι σωστό, και η Εκκλησία μας δεν το παραδέχεται. Βεβαίως η Εκκλησία έχει ευχές που κάνουν λόγο για «βάσκανον οφθαλμόν». Οι αναφορές αυτές εξηγούνται εύκολα, χρειάζεται όμως μια προσοχή, για να μην υπάρξουν παρανοήσεις. Η φράση «βάσκανος οφθαλμός» προέρχεται από την Αγία Γραφή και σημαίνει το φθονερό άνθρωπο, τον κακό, τον ανελεήμονα, τον άσπλαχνο, ενώ το αντίθετο, «καλό μάτι», σημαίνει τον καλόν άνθρωπο, τον εύσπλαχνο, τον ψυχοπόνο. Ας μη ξεχνάμε ότι στα αρχαία ελληνικά το μάτι λέγεται και όψις, και ότι στην Αγία Γραφή «μάτι» και «όψις» και «οφθαλμός» και «είδος» λέγεται και η εμφάνιση του ανθρώπου, το παρουσιαστι...

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ἀνήκει στὸ χορὸ τῶν ἀποστολικῶν Πατέρων καὶ τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ προσφορά του σὰν ἀποστολικοῦ Πατέρα καὶ ποιμένα κορυφώθηκε μὲ τὸ χύσιμο τοῦ αἵματός του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου. Σὰν ποιμένας καλός, φύλαξε τὸ ποίμνιό του ἀπὸ τὴν αἵρεση τῶν Δοκητῶν, ἀναδειχθεῖς ἔτσι ἀπὸ τοὺς πρώτους ἀγωνιστὲς γιὰ τὴ διατήρηση καὶ διάδοση ἀνόθευτής της διδασκαλίας ποῦ παράλαβε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους. Ὁ Θεῖος ἔρωτας, ποῦ προξενοῦσε στὴν καρδιά του ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ποῦ τὸν ὁδήγησε καὶ στὸ μαρτύριο, μᾶς ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὸν ἴδιο στὴ δωδεκάτη καὶ τελευταία ἐπιστολή του πρὸς τοὺς Ρωμαίους, ὅπου λέγει μεταξὺ ἄλλων: «Ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται… Ὕδωρ δὲ ζῶν, ἀλλόμενον ἐν ἐμοὶ ἔσωθεν μοὶ λέγει• Δεῦρο πρὸς τὸν Πατέρα…» Μαθητὴς τῶν Ἀποστόλων Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὅπως μᾶς διασώζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ποῦ τὸν Ἐγκωμιάζει, ἦταν μαθητὴς τῶν Ἀποστόλων. Ἄλλοι τὸν ἀποκαλοῦν μάλιστα μαθητὴ τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη μαζὶ μὲ τον Πολύκαρπο, ποῦ...

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου   Ήρθες, λοιπόν, στην εκκλησία και αξιώθηκες να συναντήσεις το Χριστό; Μη φύγεις, αν δεν τελειώσει η ακολουθία. Αν φύγεις πριν από την απόλυση, είσαι ένοχος όσο κι ένας δραπέτης. Πηγαίνεις στο θέατρο και, αν δεν τελειώσει η παράσταση, δεν φεύγεις. Μπαίνεις στην εκκλησία, στον οίκο του Κυρίου, και γυρίζεις την πλάτη στα άχραντα Μυστήρια; Φοβήσου τουλάχιστον εκείνον που είπε: «Όποιος καταφρονεί το Θεό, θα καταφρονηθεί απ’ Αυτόν» (Παροιμ. 13:13).   Τι κάνεις, άνθρωπε; Ενώ ο Χριστός είναι παρών, οι άγγελοι Του παραστέκονται, οι αδελφοί σου κοινωνούν ακόμα, εσύ τους εγκαταλείπεις και φεύγεις; Ο Χριστός σου προσφέρει την αγία σάρκα Του, κι εσύ δεν περιμένεις λίγο, για να Τον ευχαριστήσεις έστω με τα λόγια; Όταν παρακάθεσαι σε δείπνο, δεν τολμάς να φύγεις, έστω κι αν έχεις χορτάσει, τη στιγμή που οι φίλοι σου κάθονται ακόμα στο τραπέζι. Και τώρα που τελούνται τα φρικτά Μυστήρια του Χριστού, τ’ αφήνεις όλα στη μέση και φεύγεις;   Θέλετε...

17.  Ένα παράδοξο φαινόμενο που παρατηρείται τελευταίως στην Εκκλησία μας είναι η παρουσία πολλών Αναδόχων. Αυτό δεν συνηθίζεται κατά την Ορθόδοξη Παράδοσή μας. Η ικανοποίηση πιθανόν πολλών φίλων μας και η ωφεμιλιστική εμπορευματοποίηση του Μυστηρίου εκ μέρους των γονέων, τους οδηγεί να επιλέγουν πολλούς Αναδόχους, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι κ.ο.κ Όμως αυτό αντιβαίνει καθ’ολοκληρίαν στο γεγονός ότι εκ της κολυμβήθρας ένας κανονικά αναδέχεται στην αγκαλιά του τον Αναδεκτό του. Δεν είναι δυνατόν σε τρεις αγκαλιές να αναδεχθεί το νήπιο, πολύ μάλιστα περισσότερο όταν οι Ανάδοχοι είναι περισσότεροι. Ας είμαστε πιο συγκρατημένοι σε τέτοιου είδους αποφάσεις εμείς οι μεγαλύτεροι γονείς. Το παιδί πρέπει να έχει έναν Ανάδοχο, να τον γνωρίζει και να συναναστρέφεται μαζί του. Καθίσταται δύσκολο οι πολλοί Ανάδοχοι να βλέπουν είτε από κοινού τον Αναδεκτό τους είτε χωριστά. Μάλιστα σήμερα που τα προγράμματα των ανθρώπων είναι τόσο δύσκολα και ο χρόνος επαφής καθίσταται πολυτέλεια, αντιλαμβαν...

 Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ μὴ φύγει ἀπὸ πάνω σου, ἀπὸ τὴν καρδιά σου. Εἶναι ὡραῖο, θαυμάσιο πρᾶγμα νὰ βλέπεις νὰ συνδέονται πρόσωπα μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ πειρασμὸς ἀδημονεῖ, στενοχωρεῖται καὶ δημιουργεῖ ἐξωτερικοὺς πολέμους. Ξέρει τόσες τέχνες... σέρνει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀμφιβολία. Γι᾿ αὐτὸ ἔχουμε πολλὰ ναυάγια. Ὅταν δῶ τὸν ἄνθρωπο νὰ διψάει πολὺ δὲ δίνω πολὺ σημασία στὴ νηστεία (γιὰ Θεία Κοινωνία). Μερικοὶ δείχνουν τόση μετάνοια ποὺ πρέπει νὰ ὑποβοηθοῦνται. Ἡ λαχτάρα εἶναι τὸ μεγαλύτερο. Ὁ πειρασμὸς ξέρεις τί μάστορας εἶναι; Τὰ ἐλάχιστα τὰ κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική. Ἐπιθυμῶ τὴν ἀναγέννηση τοῦ Μοναχισμοῦ, διότι κατὰ τὴ γνώμη μου τὸ Εὐζωνικὸ Τάγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Μοναχισμός. Οἱ ψυχὲς ἔχουν διάθεση νὰ δοῦν τὸ κάλλος τῆς μορφῆς τοῦ Θεοῦ. Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ ἀποδυναμώνει τοὺς πειρασμούς μας. Ὅταν ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δίνεται ἡ σοφία. Ὅλοι οἱ ἅγιοι αἰσθάνονταν χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση ὅταν ἐπισκέπτονταν τὴν οὐράνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ εἶναι γενικὴ ἐξαχρείωση, δὲ...

14.  O Ανάδοχος οφείλει να σέβεται την Εκκλησία και το ιερατείο. Δεν μπορεί να αναλαμβάνει κάποιος να βαπτίσει και να αποστρέφεται την Εκκλησία και τους υπουργούς των Ιερών Μυστηρίων Της, δηλαδή τους ιερείς. Οφείλει ο κάθε Ανάδοχος να αποδέχεται τις πνευματικές συστάσεις και νουθεσίες των ιερέων χωρίς εγωισμούς και απαξιώσεις. Τελευταίως, εξαιτίας του ότι πολλοί εκ των πιστών μας έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία απόμεινε στους ιερείς να κρατούν, ως μόνοι θεματοφύλακες, τις Ιερές Παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Αυτό έχει ως συνέπεια να δέχονται εκ μέρους των «πιστών» πολλές φορές απειλές για δημοσιεύσεις σε ΜΜΕ και εξευτελισμούς προκειμένου να επιτύχουν αυτοί το όποιο απάδον προς τα θεσμά της Εκκλησίας θέλημά τους. Για παράδειγμα τελευταίως πολλά ευτράπελα συμβαίνουν στους ναούς εκ μέρους των Αναδόχων, αλλά και των γονέων των νηπίων που προσέρχονται στους Ορθόδοξους Ναούς μας. Π.χ εμφανίζονται Ανάδοχοι που πλήρωσαν για πολύχρωμα μπαλόνια να επιθυμούν το στολισμό τους μέσα στους Ιε...

Tου Παναγιώτη Σ. Παναγιωτόπουλου, Αντεισαγγελέως Εφετών Αθηνών   Ο Άγιος Νεκτάριος είναι θαυμαστώς συνδεδεμένος με την ημερομηνία της 15ης Ιανουαρίου. Είναι σημαίνουσα η ημερομηνία αυτή για  την επί της γης βιοτή του Αγίου Νεκταρίου. Κατ’ αυτήν, εν πρώτοις, στις 15 Ιανουαρίου 1847, δέχθηκε στην γενέτειρά του, την Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, το ιερό  μυστήριο της βάπτισης, και έλαβε το όνομα «Αναστάσιος», όνομα του θείου του, μόλις τρεισήμισι μήνες από τη γέννησή του, που είχε  λάβει χώρα την 1 Οκτωβρίου 1846, στην ίδια πόλη.  Ίδια ημερομηνία, στις 15 Ιανουαρίου 1877, στην ώριμη ηλικία των 30 ετών, δυο μήνες μετά την κουρά του, «ο Λάζαρος Δ. Κεφαλάς,  Μοναχός εκ Σηλυβρίας της Θράκης» (όπως σημειώνει ο ίδιος, ιδίαις χερσίν, στον Κώδικα του μοναστηριού Νέας Μονής Χίου)  χειροτονείται διάκονος με το όνομα Νεκτάριος. (Λαβών δηλαδή το όνομα του Αγίου Νεκταρίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, όστις είχε διαδεχθεί στον Οικουμενικό θρόνο τ...

  Ἡ ἀθωότητα εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἰδιοφυίαν. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἐγωισμὸ δὲν ἑλκύει κανένα. Καὶ ἂν κάποιον ἑλκύσει, γρήγορα θ᾿ ἀπομακρυνθεῖ. Ὁ πνευματικὸς σύνδεσμος γίνεται ἀδιάλυτος ὅταν συναντήσει παιδικὸ πνεῦμα, ἀθωότητα καὶ ἁγιασμό. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει Χριστὸ τὰ βλέπει ὅλα δύσκολα καὶ σκοτεινά. Πρέπει νὰ μάθουμε τὴ γλώσσα τοῦ Κράτους ἐκείνου (τοῦ Οὐρανοῦ), διότι ὅταν δὲν τὴν γνωρίζουμε θὰ μᾶς κοροϊδεύουν. Διαφορετικὰ δὲ θὰ μποροῦμε νὰ μποῦμε μέσα. Ἐκεῖ δὲ θὰ ὑπάρξει Πάτμος ἢ Κάλυμνος ἢ Ρόδος ἢ τὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης... Στὸ Μοναστήρι πρέπει νὰ ξέρετε, ἄλλους ἀνθρώπους στέλνει ὁ Θεὸς καὶ ἄλλους στέλνει ὁ διάβολος. Ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἐνισχύουν, ὁ διάβολος γιὰ νὰ διαλύουν τὰ Μοναστήρια. Σᾶς δίνω μία συμβουλή, ποτὲ μὴ δέχεστε πρόσωπα, μὲ κωδωνοκρουσίες, μὲ ἐπαίνους καὶ θαυμασμούς. Θὰ τὰ δέχεστε μὲ ἀγάπη μετρημένη. Ποτὲ μὴ παίρνετε πρόσωπα μὲ τὴ σκέψη τῆς μονιμότητας, χωρὶς δοκιμή. Ὅταν δὲν ὑπάρχει στὸν ἄνθρωπο ἡ ἐσωτερικὴ θερμότητα τότε καὶ καλοκαίρι νὰ εἶναι κρυώνει, παγώνει... Ὅταν ἡ...

10.  Ο Ανάδοχος οφείλει να συμβάλει για την ορθόδοξη πνευματική πορεία του Αναδεκτού του. Δεν νοείται ο Ανάδοχος να βλέπει μόνο τον Αναδεκτό του μία η δύο φορές το χρόνο. Η τακτική επικοινωνία μεταξύ τους θεμελιώνει γερές πνευματικές βάσεις και μάλιστα σε εποχές δύσκολες που όλα γύρω μας είναι διαβρωμένα και σάπια. Ο Ανάδοχος μπορεί να ορθώσει λόγο δυνατό και πολλές φορές καθοριστικό σε λάθος επιλογές του Αναδεκτού του και να αποτρέψει κάτι που ούτε η ίδια η οικογένεια μπορεί να πετύχει. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει οι σχέσεις μεταξύ των γονέων, Αναδόχου και Αναδεκτού να είναι σταθερές και ακύμαντες από μικρότητες που δημιουργεί ο κοσμικός βίος. Ως εκ τούτου ο Ανάδοχος είναι πρόσωπο του σπιτιού, έχει λόγο, δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο, ούτε εκλαμβάνεται ως δωροθέτης και «Santa Claus». 11. Ο Ανάδοχος ενδιαφέρεται για τις πνευματικές επιδόσεις του Αναδεκτού του όποιες και αν είναι αυτές, χαίρεται όταν υπάρχει χαρά και κλαίει μαζί του όταν υπάρχει αποτυχία, δυστυχία ...