ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

  Σχεδόν όλοι οι σημερινοί άνθρωποι περνάνε τη ζωή τους ξεπλυμένοι από κάθε ουσία,δίχως κανέναν αληθινόν σκοπό,δίχως αληθινή χαρά και ευχαρίστηση,δίχως καμιά πίστη,και για τούτο,δίχως ελπίδα. Είναι γαντζωμένοι απάνω σε κάποια πράγματα,που θέλουνε να τα παραστήσουνε για σπουδαία,ενώ δεν είναι τίποτα. Κι οι χαρές τους κι οι ευτυχίες τους και τα γλέντια τους,κι οι διασκεδάσεις τους,κι οι κουβέντες τους και τα αστεία τους,είναι όλα άνοστα και ψεύτικα. Γιατί λείπει το αλάτι που τα άρτυζε άλλη φορά.Και το αλάτι είναι η πίστη πως ο άνθρωπος δεν ήρθε στον κόσμο κατά τύχη,αλλά πως έχει να κάνει,σ’ αυτόν τον κόσμο,ένα έργο,μικρό η μεγάλο,και πως δεν ξοφλά με τούτη τη ζωή,αλλά πως υπάρχει κάποια μυστηριώδης τάξη κατά την οποία ανοίγει μία άλλη πόρτα,σαν κλείσει η πόρτα τούτης της ζωής. ΠΗΓΗ

  Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, για να διδάξει αυτούς, που τους άρεσε να κατακρίνουν τους άλλους, διηγήθηκε μια φορά την εξής ιστορία. Σε μία πολύ μεγάλη πόλη, στην Τύρο, ζούσε κάποτε ένας μοναχός, ζούσε εκεί και μία πόρνη ονόματι Πορφυρία. Μια μέρα όταν ο μοναχός αυτός περπατούσε στο δρόμο τον πλησίασε η Πορφυρία και του είπε: «πάτερ άγιε, σώσε με όπως και ο Χριστός έσωσε κάποτε μία πόρνη». Ο άγιος εκείνος μοναχός την πήρε από το χέρι και την πήγε έξω από την πόλη. Την οδήγησε σ’ ένα γυναικείο μοναστήρι για να καθαρθεί εκεί η ψυχή της με τα δάκρυα της μετανοίας. Στο δρόμο βρήκαν ένα μωρό που οι γονείς του το είχαν αφήσει και η Πορφυρία το πήρε για να το μεγαλώσει. Όταν αυτό έγινε γνωστό μερικοί άνθρωποι που τους άρεσε πολύ να κατακρίνουν τον πλησίον τους άρχισαν να κακολογούν την Πορφυρία, λέγοντάς της: «Μπράβο, Πορφυρία, ωραίο παιδάκι κάνατε με τον μοναχό». Και τον μοναχό τον περιφρονούσαν και τον κακολογούσαν. Ο μοναχός όμως προσευχόταν αδιαλείπτως ...

Ὁ Συμεὼν Θεσσαλονίκης μᾶς λέγει ὅτι τὸ κερὶ ποὺ ἀνάβουμε ἔχει ἕξι συμβολισμούς: 1. Συμβολίζει τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας, γιατί εἶναι κατασκευασμένο ἀπὸ καθαρὸ κερὶ μέλισσας. 2. Ἐπίσης τὴν πλαστικότητα τῆς ψυχῆς μας, μιὰ καὶ εὔκολα πάνω του μποροῦμε νὰ χαράξουμε ὀ,τιδήποτε. 3. Ἀκόμη τὴν Θεία Χάρη, ἐπειδὴ τὸ κερὶ προέρχεται ἀπὸ τὰ ἄνθη ποὺ εὐωδιάζουν. 4. Ἐπιπλέον συμβολίζει τὴν θέωση, στὴν ὁποία πρέπει νὰ φθάσουμε, ἐπειδὴ τὸ κερὶ ἀνακατεύεται μὲ τὴ φωτιὰ καὶ τῆς δίνει τροφή. 5. Καὶ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ἐπίσης δείχνει, καθὼς καίει καὶ φωτίζει στὸ σκοτάδι. 6. Καὶ τέλος συμβολίζει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εἰρήνη ποὺ πρέπει νὰ χαρακτηρίζουν κάθε χριστιανό, ἐπειδὴ τὸ κερὶ καίγεται ὅταν φωτίζει, ἀλλὰ καὶ παρηγορεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸ φῶς τοῦ μέσα στὸ σκοτάδι. Ἀνάβοντας κερὶ πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι πρέπει νὰ ζοῦμε μέσα στὸ φῶς ποὺ πήραμε μὲ τὴν βάπτισή μας. ΠΗΓΗ

Π . Α ντώνιος Μπλούμ   Μητροπολίτης Σουρόζ Γαλίας   Στο σημερινό Ευαγγέλιο, όπως και σε άλλα σημεία της Καινής Διαθήκης, βλέπουμε να έρχονται η να φέρνουν στον Κύριο άνδρες, γυναίκες και παιδιά με την ελπίδα της ιάσης – της ίασης από σωματικές ασθένειες, από την δυστυχία, από τον πόνο, την αγωνία της ζωής. Και κάθε φορά ο Χριστός τους λέει, «Πιστεύεις ότι μπορώ να το κάνω αυτό; » Και σ’ αυτήν την περίπτωση, ο άνδρας που ρωτήθηκε από τον Κύριο αν πιστεύει σε σχέση με τον ασθενή υιό του είπε, «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία μου». Αλλά εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός ο Κύριός μας έχει τη δύναμη να σώσει, υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό. Επειδή είναι αναμενόμενο να πιστέψουμε όχι μόνο στην Θεϊκή δύναμη, αλλά στην Θεϊκή συμπόνια. Το κείμενο του σημερινού Ευαγγελίου μας μιλάει για το έλεος. Έλεος σημαίνει τρυφερότητα, φροντίδα, αλλά πέρα απ’ αυτό, υπάρχει αυτή η σπουδαία, και κατά έναν τ...

  Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς   (+1932), ένας άγιος των ημερών μας, ήταν άνθρωπος άκακος, απονήρευτος και με βαθειά ταπείνωση. Έδειχνε μεγάλη υπομονή στους πειρασμούς και τις δοκιμασίες. Έλεγε κάποτε ο ίδιος συμβουλεύοντας μια πνευματική του κόρη: “Εγώ παιδί μου με την υπομονή τα έβγαλα πέρα τα τόσα σκάνταλα που μου παρουσιαζόντουσαν”. Εξηγεί σε μια «κόρη του» γιατί να μην θυμώνει και λέει: «και ‘γω δεν ξέρω να μιλήσω; ξέρω, αλλά σκέφτομαι το αποτέλεσμα και έτσι σιωπώ». Ο παπα – Νικόλας Πλανάς λειτουργούσε καθημερινά, χωρίς διακοπή, σε διάστημα μισού αιώνα. Στο διάστημα αυτό τύχαινε κάποτε να μην έχει πρόσφορο. Πάντοτε όμως εξοικονομούσε είτε από τους πιστούς είτε από τους γύρω φούρνους. Κάποια μέρα είχε προχωρήσει ο όρθρος αρκετά, αλλά πρόσφορο δεν φαινόταν πουθενά. Έστειλε να ψάξουν στους φούρνους και στις νοικοκυρές που πάντα είχαν. Κοίταξε και στα ντουλάπια του ιερού, μήπως είχε αφήσει άλλος ιερέας. Μα κανένα αποτέλεσμα. Στενοχωρήθηκε μέχρι δακρύων. Κάποια στιγμή τον βλέπουν...

Ημέρα της  Υπαπαντής!  Στρέφω δεητικά της ψυχής το βλέμμα στη θαυμαστή εκείνη μορφή, που σεμνά και σιωπηρά συμμετέχει στο σχέδιο του Θεού· Παναγία η μορφή σου, μητέρα του Θεού! Στέκεις με αγάπη και στοργή για τον Υιό σου και Τον κρατάς με ιδιαίτερη φροντίδα στην αγκαλιά σου, εκεί κοντά στην καρδιά σου, για να Του προσφέρεις τα δώρα της θυσίας σου αλλά και για ν  ακούς καλύτερα το θέλημά Του.   Ολόγυρα απ’ τη δική σου μορφή στέκουν, στεφάνι φωτεινό, οι μορφές όλων εκείνων των αγίων μητέρων που αγάπησαν τον Θεό και θέλησαν να Τον χαρίσουν κληρονομιά στα παιδιά τους.   Η αγία Ευνίκη!   Πιστή μαθήτρια του μεγάλου αποστόλου Παύλου.  Έπαιρνε από το χέρι τον μικρό της Τιμόθεο, για να μαθητεύσουν μαζί στην αγία διδασκαλία. Πόσο το επιθυμούσε να βαδίσει στα ίδια ίχνη και το μικρό της αγόρι!  Ο Θεός απάντησε στην όμορφη επιθυμία κι η αγία μάνα καμάρωσε απόστολο ευλογημένο το παιδί της. Πόση χαρά στον ουρανό για το ιερό τάμα της να χαρίσει τον Τιμόθ...

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ...  Θεοειδής ψυχή! –Που είναι άραγε; –Στον Χριστό. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να μας ειπή: Να, έτσι πρέπει να είναι ο άνθρωπος. Εκείνος, ο Θεός, έγινε άνθρωπος. Εκείνος, ο Θεός, έδειξε στον εαυτό Του το Πρόσωπο του Θεού. Εμείς είμαστε πλασμένοι κατ’ Εικόνα Θεού. Οφείλουμε να ζούμε σύμφωνα με αυτήν. Τι είναι ο νους μας; Εικόνα του νου του Χριστού, του νου του Θεού. Η δική μας υποχρέωσις είναι να κάνουμε τον νου μας όμοιο με τον νου του Χριστού, δηλαδή να χριστοποιήσουμε όλο τον νου μας και να μπορούμε να πούμε με τον απόστολο Παύλο: «ημείς νουν Χριστού έχομεν» (Α  Κορ. β  16). Αλλά μέχρι να ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Χριστού, του Θεού, το δικό μας θέλημα πάντα περιπλανιέται, είναι πάντα αδύνατο, πάντα σκοντάφτει και βυθίζεται στην αμαρτία. Εάν έχουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό ως το αιώνιο πρότυπό μας, το αιώνιο όραμά μας, τότε ταυτίζουμε τον εαυτό μας με το δικό Του θέλημα. Τότε λέμε: δεν θέλω να γίνη το θέλημά μου, αλλά το δικ...

Δ’ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΨΑΛΤΙΚΟ ΨΑΛΛΕΙ Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ ”ΤΡΟΠΟΣ” ΧΟΡΑΡΧΗΣ: ΚΩΝ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΑΙΘΟΥΣΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ”ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ” ”ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΤΩ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ” ΜΕΛΟΣ ΜΠΑΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΦΥΛΑΚΟΣ, ήχος πλ.β’

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς « Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν , ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι » ( Μάρκ . η΄ 34).  Αίροντες τον σταυρό, ευαρεστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, Τον ακολουθούμε. Αν ακολουθούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να ακολουθούμε Εκείνον. Όποιος δεν απαρνηθή τον εαυτό του, δεν μπορεί να Με ακολουθήση (Ματθ. ι  38).  Αν ακολουθήσης τον δικό σου νου και όχι τον νου του Χριστού, αν ακολουθήσης το θέλημά σου και όχι το θέλημα του Χριστού, όπως αναφέρεται στο άγιο Ευαγγέλιο, η ψυχή σου δεν είναι καθαρή, δεν είναι αγιασμένη, είναι χαμένη στην ζούγκλα των ψυχοφθόρων και φρικτών πλανών. Διότι η αμαρτία, το κακό, κατόρθωσε να χτίση μέσα μας, δίπλα σε εκείνη την θεοειδή ψυχή που ελάβαμε από τον Θεό, την δική της ψυχή. Αν η αμαρτία μας γίνη έξις, δημιουργεί μέσα μας την δική της ψυχή. Αν πράττομε την αμαρτία, εκείνη σταδιακά μορφώνεται στην ψυχή μας. Κοντά σε εκείνη την θεοειδή ψυχή, την οποία ο Θεός σ...

      Η ιστορία που ακολουθεί πρόκειται για ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στον γνωστό συγγραφέα και αγιογράφο, Φώτη Κόντογλου… “Ένα βράδυ, την Δευτέρα του Πάσχα, το 1964… , περασμένα μεσάνυχτα, λίγο πριν κοιμηθώ, βγήκα στο μικρό περιβολάκι που έχουμε πίσω από το σπίτι μας, και στάθηκα για λίγο, κοιτάζοντας τον σκοτεινό ουρανό με τα άστρα. Ένας αγιασμένος γέροντας, μου είχε πει μια φορά, πως γύρω από αυτές τις ώρες ανοίγουν τα ουράνια… Θα στεκόμουνα εκεί πέρα μονάχος ως το ξημέρωμα. Σαν να μην είχα σώμα, μήτε κανένα δεσμό με τη γη. Αλλά συλλογίστηκα μήπως ξυπνήσει κανένας μέσα στο σπίτι και ανησυχήσουνε που έλειπα, και γι’ αυτό μπήκα μέσα και ξάπλωσα. Δε με είχε θολώσει καλά – καλά ο ύπνος, δεν ξέρω άν ήμουνα ξυπνητός η κοιμισμένος, και βλέπω μπροστά μου έναν άνθρωπο με αλλόκοτη όψη. Ήτανε κατακίτρινος, σαν πεθαμένος, μα τα μάτια του ήτανε ανοιχτά και με έβλεπε τρομαγμένος. Το πρόσωπο του ήτανε σαν μάσ...

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος Δυστυχώς οι άνθρωποι, εκτός λίγων εξαιρέσεων, έχασαν την ευθεία οδό της ταπεινώσεως και περπατούν σε γκρεμούς και σε βράχους, γι’ αυτό καθημερινά σκοντάφτουν γκρεμίζονται και συντρίβονται. Οι πόλεμοι που γίνονται σήμερα, οι φόνοι, οι κλοπές, οι πλεονεξίες, οι αδικίες, οι σπατάλες και άλλα πολλά, είναι σημεία ότι οι άνθρωποι έχασαν την ευθεία οδό, έχασαν το δρόμο που οδηγεί στην ανάπαυση, στους ουρανούς και την αιώνια ζωή. ΠΗΓΗ

Λευ. 19,28         καὶ ἐντομίδας οὐ ποιήσετε ἐπὶ ψυχῇ ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ γράμματα στικτὰ οὐ ποιήσετε ἐν ὑμῖν· ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν.  Λευ. 19,28                Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κυριος ο Θεός σας.  Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μαζί με τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους,απαγόρευσε τα τατουάζ θεωρώντας ότι έτσι παραμορφώνεται το σώμα το οποίο αποτελεί κάτοπτρο της όψης του Θεού. H δερματοστιξία (τατουάζ) αποτελεί στην εποχή μας μια πολύ δημοφιλή και διαδεδομένη αισθητική πράξη.   Σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής εταιρείας δερματοχειρουργικής το 50% αυτών που έχουν κάνει τατουάζ επιθυμεί μέσα στην πενταετία την αφαίρεσή τους ενώ το 70% το έχει μετανιώσει. Οι επιπλοκές για την υγεία.   Τα τατουάζ σχετίζονται με κινδύνους για την υ...

  Συνεχίζονται οι εσπερινές συνάξεις στην αίθουσα της Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος του Ελεήμωνος Σαμαρείτου (Στουρνάρα 11) κάθε Δευτέρα στις 6.00 το απόγευμα με ΝΕΑ σειρά ομιλιών στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη από τον π. Νικόλαο Δαλαγιώργο . Σήμερα 20 Μαρτίου στις 6.00 το απόγευμα θα αναπτυχθεί το θέμα: "Περί Μνήμης Θανάτου." ΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ Περί μνήμης θανάτου 1. Πρίν από κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου. 2. Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη της εξόδου μας από την ζωή αυτή, είναι συνεχής στεναγμός. 3. Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίον οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει ότι υπάρχουν αμαρτίες για τις οποίες δεν εδείχθηκε μετάνοια........

Οι ομιλίες που έγιναν στην τράπεζα της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα (Σεράι) στις Καρυές, στην εορτή του Αγίου Ανδρέα, από τον Γέροντα Εφραίμ Δικαίο της Σκήτης και τον Καθηγ. της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου Γέροντα Εφραίμ. ΠΗΓΗ

  Γέροντος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτου Ὁ ἄνθρωπος, ἐφόσον ζεῖ, πρέπει πάντοτε νὰ ἀγωνίζεται. Καὶ ὁ πρῶτος ἀγώνας εἶναι νὰ νικήσει τὸν ἑαυτό του. Ὁ πρῶτος καὶ ὁ κυριότερος ἐχθρός του ἀνθρώπου δὲν εἶναι ὁ διάβολος, ὄχι. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἐπίβουλος. Καὶ τοῦτο διότι δὲν ἀκούει τὸν ἄλλον, ἀκούει τί τοῦ λέει ὁ λογισμός του.  Ἐνῶ ἔχουμε τόσους Ἁγίους Πατέρες νὰ τοὺς μιμηθοῦμε διαβάζοντας τὰ συγγράμματά τους, ἐντούτοις ὅμως τὸ ἐγὼ μᾶς μᾶς κυριεύει πολλὲς φορές. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος νικήσει τὸν ἕαυτό του, εἶναι ὁ μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας καὶ τροπαιοφόρος καὶ νικηφόρος ἐνώπιόν του Θεοῦ! Γι’ αὐτο πολλὲς φορές, νὰ σᾶς πῶ, πατέρες, ἐφοβήθηκα τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σύμφωνος ὁ Θεὸς μὲ μένανε ἢ μήπως ἀλλάξει ὁ Θεός; «Ἐμνησθην τῶν κριμάτων Σου καὶ ἐφοβήθην, ἐμνήσθην τῶν κριμάτων Σου καὶ παρεκλήθην» (Ψάλμ. 118, 12,52). Ἔτσι εἶναι. Ὁ Σταυρὸς δὲν λείπει. Γιατί; Γιατί ἐφόσον κι ὁ ἀρχηγὸς μᾶς ἀνέβηκε στὸν Σταυρό, κι ἐμεῖς θ’ ἀνεβολυμε, νὰ ποῦμε. Ἀλλὰ ἂπ’ τὴ μιὰ πλ...

Μουστάκης Βασίλης   Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, στον βίο του Αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού, μας διηγείται το εξής διδακτικό γεγονός. Όταν ο μεγάλος εκείνος Πατέρας του γ' αιώνος ήταν επίσκοπος Νεοκαισαρείας, έλαβε κάποτε πρόσκληση από την Εκκλησία της πόλεως του Πόντου Κόμανα, που η επισκοπική της έδρα ήταν κενή, να πάει εκεί, για να βοηθήσει με το κύρος του και τη σοφία του στην εκλογή κατάλληλου ιεράρχη. Ο Γρηγόριος ανταποκρίθηκε με προθυμία, φθάνοντας στα Κόμανα, διεπίστωσε ότι οι εκεί πιστοί είχαν δίκιο που τον κάλεσαν. Γιατί, με την προσεκτική εξέταση που έκανε, είδε ότι κανείς από τους επιφανείς χριστιανούς των Κομάνων, που τα ονόματα τους πήγαιναν κι έρχονταν από στόμα σε στόμα σαν κατάλληλα για την πλήρωση της επισκοπικής έδρας, δεν ήταν άξιος να την καταλάβει. Όλοι είχαν, άλλος λιγώτερα κι άλλος περισσότερα, κάποια ελαττώματα, που σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας δεν τους επέτρεπαν την άνοδο στον θρόνο, την εγκατάστασή τους, σαν εκπροσώπων του Κυρίου, όπως...