Αγαπητοί χριστιανοί,
Ο Ιησούς Χριστός μας διδάσκει σήμερα στο Ιερό
Ευαγγέλιο ποιός είναι ο πλησίον και τι πρέπει να κάνουμε για τον πλησίον. Και
για να μας διδάξη αυτό, είπε μία παραβολή, την παραβολή του ανθρώπου εκείνου
που έπεσε στα χέρια των ληστών. Ας ακούσουμε στη δική μας απλή γλώσσα τα λόγια
του Ιησού Χριστού στο σημερινό Ευαγγέλιο.
Εκείνο τον καιρό κάποιος νομικός πλησίασε τον Ιησού πειράζοντάς τον και
λέγοντας. Διδάσκαλε, τι αν θα κάμω θα κληρονομήσω αιώνιο ζωή; Κι ο Ιησούς του
είπε· Τι είναι γραμμένο στο Νόμο; Πως διαβάζεις; Κι ο νομικός αποκρίθηκε και
είπε· Θα αγαπήσης τον Κύριο που είν' ο Θεός σου με όλη σου την καρδιά και με
όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου την σκέψη και τον
πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Τότε του είπε ο Ιησούς· ορθά αποκρίθηκες· αυτό
να κάνης και θα ζήσης. Μα ο νομικός, θέλοντας να δείξη πως καταλαβαίνει είπε
στον Ιησού· και ποιός είναι πλησίον μου; Τότε παίρνοντας το λόγο ο Ιησούς είπε.
Ένας άνθρωπος κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, κι έπεσε στα χέρια
ληστών· οι ληστές αφού τον έγδυσαν και τον έδειραν, έφυγαν και τον αφήκαν
μισοπεθαμένο. Έτυχε τότε και κατέβαινε στο δρόμο εκείνο ένας ιερέας που τον
είδε και προσπέρασε· το ίδιο κι ένας λεβίτης, που βρέθηκε σ' εκείνο τον τόπο,
ήλθε, είδε και προσπέρασε. Και κάποιος Σαμαρείτης, που ωδοιπορούσε ήλθε προς τα
κει κι όταν τον είδε πόνεσε μέσα του· κι αφού πλησίασε του έδεσε καλά τα
τραύματα πλένοντάς τα με κρασί και βάζοντας επάνω λάδι· κι αφού τον ανέβασε στο
ζώο του τον έφερε στο πανδοχείο και τον φρόντισε. Και την άλλη μέρα που έφυγε
έβγαλε κι έδωκε δύο δηνάρια στον πανδοχέα και του είπε· φρόντισέ τονε κι αν
τύχη και ξοδέψης κάτι παραπάνω, εγώ στο γυρισμό μου θα στο πληρώσω. Ποιός
λοιπόν σου φαίνεται πως απ' αυτούς τους τρεις έγινε πλησίον σ' εκείνον που
έπεσε στα χέρια των ληστών; Κι ο νομικός είπε· εκείνος που τον πόνεσε και τον
κοίταξε. Του είπε λοιπόν ο Ιησούς· πήγαινε και κάνε και συ το ίδιο.
Αυτός ο νομικός, αγαπητοί μου αδελφοί, που πλησίασε τον Ιησού Χριστό και τον
ρώτησε τάχατες τι να κάμη για να κληρονομήση την αιώνιο ζωή, αυτός λοιπόν δεν
ρωτούσε για να μάθη, μα ήθελε να πειράξη τον Ιησού Χριστό. Αυτός ήταν
διαβασμένος άνθρωπος της εποχής του μελετούσε κι εξηγούσε το Νόμο και θα
μπορούσε να μπλέξη τον Ιησού Χριστό σε καμμιά συζήτηση. Μα πήρε το μάθημα που
του χρειαζότανε. Ο Ιησούς Χριστός του 'δωσε και κατάλαβε πως άλλο να 'σαι τάχα
διαβασμένος και να κάνης τον έξυπνο κι άλλο να 'σαι καλός και χρήσιμος
άνθρωπος. Σοφία δεν είναι να ξέρης ποιός είν' ο πλησίον, μα να ξέρης τι πρέπει να
κάνης για τον πλησίον. Όλοι ξέρουνε και λένε πολλά, μα λίγοι κάνουνε ο,τι
πρέπει. Γι' αυτό βλέπουμε στην παραβολή πως αλλιώς ρωτά ο νομικός κι αλλιώς του
απαντά ο Χριστός. Ο νομικός ρωτά· «Και ποιός είναι ο πλησίον μου;». Κι ο
Χριστός του απαντά· «Πήγαινε και κάνε και συ το ίδιο». Ο νομικός ρωτά για να
μάθη τάχα ποιός είναι ο πλησίον κι ο Χριστός τον στέλνει να πάη να δείξη την
αγάπη του σε κάθε άνθρωπο. Γιατί κάθε άνθρωπος είναι πλησίον. Δεν του λέει πως
πλησίον είναι κάθε άνθρωπος, μα τι πρέπει να κάνη για κάθε άνθρωπο, που 'ναι ο
πλησίον. Κι αυτό είναι, χριστιανοί μου, που μας χρειάζεται κάθε φορά· όχι να
ξέρουμε πολλά και να 'μαστε σοφοί, μα να 'χουμε αγάπη και να κάνουμ' εκείνα που
πρέπει.
Πολλοί τώρα τελευταία, που δεν είναι δα και σοφοί, κάθουνται μέρα νύχτα στο
καφενείο και λένε λόγια· λένε για δικαιοσύνη, για ισότητα, για ειρήνη, για
δημοκρατία και για άλλα τέτοια πολλά. Ο Χριστός θα τους πη. Πάτε να εργασθήτε,
γιατί εκείνο που σας λείπει δεν είναι τα λόγια, μα η εργασία και η
νοικοκυροσύνη. Πάτε λοιπόν να εργασθήτε αυτά που λέτε και να δείξετε στην πράξη
και την δικαιοσύνη και την ισότητα και την ειρήνη και τη δημοκρατία που
φωνάζετε. Στο δάσκαλο, που άλλα λέει και άλλα κάνει, οι άλλοι θα του πούνε και
θα γελάσουνε μαζί του· «Δάσκαλε, που δίδασκες...».
Ο Ιησούς Χριστός, αγαπητοί μου αδελφοί, σ' αυτή την παραβολή του ανθρώπου
εκείνου που έπεσε στα χέρια των ληστών, μας δίδαξε κάτι καινούργιο, που δεν το
'ξερε ως τα τότε ο κόσμος. Μας δίδαξε τι θα πη πλησίον, τι θα πη ένας άνθρωπος.
Και μας είπε πως πλησίον είναι όχι μόνο ο κάθε άνθρωπος, μα πως πλησίον είναι
κάθε φορά ο ένας άνθρωπος. Στον καιρό μας όλα είναι γεμάτα υποκρισία· μας πήρε
ο πόνος για το τι γίνεται στην άκρη του κόσμου, φωνάζουμε για σκλάβους που δεν
τους είδαμε, σκοτωνόμαστε για λαούς που δεν τους ξέρουμε, όταν την ίδια στιγμή
μπροστά στα μάτια μας είναι κάθε φορά ο ένας άνθρωπος που περιμένει από μας.
Φωνάζουμε για την ανθρωπότητα και ξεχνούμε τον άνθρωπο· σκοτωνόμαστε για ξένους
λαούς και ρημάζουμε τον τόπο μας· θέλουμε ισότητα κι όσοι είναι στη δούλεψή μας
τους έχουμε για δούλους· τάχα ζητούμε δικαιοσύνη και τρώμε τον κόπο του εργάτη
μας· κηρύττουμε δημοκρατία κι είμαστε τυραννικοί στους ανθρώπους του σπιτιού
μας. Όλα ετούτα γίνονται, γιατί ξεκινούμε ανάποδα· αφίνουμε τα κοντινά μας και
πάμε στα μακρινά· βάζουμε σκοπό μας την ανθρωπότητα κι αφίνουμε τον άνθρωπο·
αγνοούμε τον πλησίον και γνοιαζόμαστε για κείνον που 'ναι μακρυά. Στ' αλήθεια
δε γνοιαζόμαστε για τίποτα και το βρήκαμ' έξυπνο και βολικό να φωνάζουμε για
ιδεολογίες και να κάνουμε τη δουλειά μας. Μα ο Χριστός δε μας θέλει ιδεολόγους,
μα πιστούς· δε μας θέλει να φωνάζουμε για δικαιοσύνη, μα να 'μαστε δίκαιοι· δε
μας στέλνει να βρούμε κείνους που είναι μακρυά, μα να κοιτάξουμε αυτούς που
είναι κοντά μας. Ο Χριστός δεν ξέρη τι θα πη ανθρωπότης, ξέρει ποιός είναι ο
άνθρωπος κι ο πλησίον· κι ακόμη πιο απλά και πιο πρακτικά ξέρει τι θέλει ο
άνθρωπος κι ο πλησίον. Γι' αυτό στον καθένα, που υποκριτικά ρωτά σαν τον
νομικό, τον στέλνει, όχι μόνο για να μάθη ποιός είν' ο πλησίον, μα και για να
πράξη ο,τι χρειάζεται ο πλησίον. Άκουε, χριστιανέ μου, εκείνο που σου λέει ο
Χριστός, κάνε ο,τι έκαναν μέχρι τώρα κι οι πατέρες σου. Ψέματα δε μας είπε ο
Χριστός κι οι πατέρες μας, ας μην ήξεραν πολλά, όμως είχαν πρακτική σοφία·
πίστευαν στο Θεό, σέβονταν την Εκκλησία, αγαπούσαν τον τόπο τους, κοίταζαν τη
δουλειά τους και δεν ήξεραν από ιδεολογίες.
Αγαπητοί χριστιανοί,
Ας μην πηγαίνουμε μακρυά κι ας μη χανώμαστε σε λόγια. Κοντά μας είναι ο πλησίον
και μπρος στα μάτια μας είναι οι ανάγκες του. Ας κάνουμε ο καθένας μας ο,τι
μπορούμε, όχι για να μάθουμε τάχα ποιός είν' ο πλησίον μα για να βοηθούμε στ'
αλήθεια τον πλησίον. Τότε νιώθουμε καλά τον εαυτό μας, όταν αισθανώμαστε κοντά
μας τον πλησίον. Κι η εντολή είναι ν' αγαπούμε τον πλησίον σαν τον εαυτό μας,
για να 'χουμε ζωή αιώνιο. Αμήν.
