ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

  ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Είναι τόσο μεγάλο το έργο της λατρείας του Θεού, που η Εκκλησία μας όρισε ο λειτουργός να ενδύεται λαμπρή στολή με ιδιαίτερη τελετή. Ο λειτουργός, όταν ενδύεται τα ιερά άμφια, τα ευλογεί σταυροειδώς, τα ασπάζεται και συγχρόνως απαγγέλει κάποια αγιογραφικά χωρία.  Ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Στιχάρι και τα Επιμάνικα. Ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Πετραχήλι, τη Ζώνη και το Επιγονάτιο. Τα άμφια που αποκλειστικά ανήκουν στον κάθε βαθμό είναι: Γιά τον Διάκονο το Οράριο,για τον Πρεσβύτερο το Φαιλόνιο, και για τον Επίσκοπο ο Σάκκος, η Μίτρα, η Ράβδος και το Ωμοφόριο. Οι συμβολισμοί των ιερών αμφίων, που κατά τη μακραίωνη εξέλιξη της λατρείας προτάθηκαν, είναι πολλών ειδών και πολλών κατευθύνσεων. Εδώ προτιμούμε εκείνους που θεωρούμε ότι είναι λιγότερο αλληγορικοί. Β. Πετραχήλι Ύφασμα που στηρίζεται στον τράχηλο (λαιμό) και αποτελεί το χαρακτηριστικό άμφιο του Ιερέως. Προήλθε από το Οράριο του Διακόνου, το οποίον ο ε...

  ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Είναι τόσο μεγάλο το έργο της λατρείας του Θεού, που η Εκκλησία μας όρισε ο λειτουργός να ενδύεται λαμπρή στολή με ιδιαίτερη τελετή. Ο λειτουργός, όταν ενδύεται τα ιερά άμφια, τα ευλογεί σταυροειδώς, τα ασπάζεται και συγχρόνως απαγγέλει κάποια αγιογραφικά χωρία.  Ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Στιχάρι και τα Επιμάνικα. Ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Πετραχήλι, τη Ζώνη και το Επιγονάτιο. Τα άμφια που αποκλειστικά ανήκουν στον κάθε βαθμό είναι: Γιά τον Διάκονο το Οράριο,για τον Πρεσβύτερο το Φαιλόνιο, και για τον Επίσκοπο ο Σάκκος, η Μίτρα, η Ράβδος και το Ωμοφόριο. Οι συμβολισμοί των ιερών αμφίων, που κατά τη μακραίωνη εξέλιξη της λατρείας προτάθηκαν, είναι πολλών ειδών και πολλών κατευθύνσεων. Εδώ προτιμούμε εκείνους που θεωρούμε ότι είναι λιγότερο αλληγορικοί. Α. Στιχάρι Το άμφιο που πρώτο φορά ο κάθε λειτουργός λέγεται Στιχάρι. Καλύπτει ολόκληρο το σώμα, όπως ο αρχαίος χιτώνας. Έχει συνήθως χρώμα λευκό. Με το χ...

  Με την ευχή,  η αγάπη του Θεού να μας βοηθήσει να έχουμε υπόδειγμα στην ζωή μας τους βίους των Αγίων μας και μεταξύ αυτών , των  σήμερα εορταζομένων Αγίων, του Οσίου Εφραίμ του Σύρου και του Οσίου Ισαάκ του Σύρου, που τα πρώτα χρόνια συνεόρταζαν ,άρχισε το κήρυγμά του ο Γέροντας Γαβριήλ.      Στην συνέχεια αναφέρθηκε στους θαυμαστούς βίους των Αγίων και στην γνωριμία του Οσίου Εφραίμ με τον Αγιο Βασίλειο τον Μέγα.      Με την ευκαιρία δε της τελέσεως του ετησίου μνημοσύνου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, αναφέρθηκε στη μεγάλη του προσφορά στην Εκκλησία  και στο ποίμνιο, λέγοντας χαρακτηριστικά    "Αγάπησε την Εκκλησία και αγαπήθηκε από το ποίμνιο. Ηταν αγωνιστής Ιεράρχης!"      Και πρόσθεσε - μεταξύ άλλων - το εξής περιστατικό λέγοντας: 《 ...Πολλές ψυχές έσωσε, αγαπητοί μου αδελφοί, και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, του οποίου το μνημόσυνο τελούμε σήμερα, επί τη συμπληρώσει 13 ετών από της...

 

 

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου         Αυτό το ερώτημα απασχολεί όλο και περισσότερους νέους οι οποίοι ναι μεν θέλουν να τελέσουν τον Θρησκευτικό γάμο, όμως επειδή προκύπτει συνήθως μία εγκυμοσύνη ή για οικονομικούς λόγους (Οικογενειακό επίδομα, Μετάθεση στον τόπο μου κ.τ.λ.) προβαίνουν στην τέλεση του Πολιτικού Γάμου μη γνωρίζοντας φυσικά τις επιπτώσεις.  Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος με την υπ' αριθμ. 2320/19-5-1982 Εγκύκλιόν της «προς τους Σεβ. Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος» για τις προϋποθέσεις τελέσεως θρησκευτικού γάμου, βάσει του Ν.1250/1982 δεν παραλείπει να «επισημειώσει» ότι «τέκνα της Εκκλησίας λογίζονται όσα σέβονται και ευλαβούνται τα Ιερά Αυτής Μυστήρια». Η διατύπωση δεν επιτρέπει αμφιβολία: Όσοι τελούν πολιτικό γάμο δείχνουν έμπρακτα και δημόσια ότι δεν σέβονται και δεν ευλαβούνται ένα από τα επτά ιερά Μυστήρια• άρα δεν λογίζονται τέκνα της Εκκλησίας. Δηλαδή, αποκόπτονται μόνοι τους από το ιερό Σώμα Της. Γιατί, όπως εύστοχα πα...

  Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και βαπτίσθηκε Ευάγγελος. Στο σχολείο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Η ασθένεια του δασκάλου και η φτώχεια της οικογένειάς του τον έσπρωξαν να εργασθεί βόσκοντας τα λίγα ζώα της. Λίγο αργότερα, περίπου εννέα χρονών παιδάκι, εργάστηκε στο ανθρακωρυχείο της περιοχής και μετά σ΄ ένα παντοπωλείο γνωστού της οικογένειας, στον Πειραιά. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διόρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του. Στα χέρια του οκτάχρονου τσοπανόπουλου είχε φτάσει ένα φυλλαιάκι με τον βίο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, το οποίο διάβαζε συλλαβιστά. Αυτός ο Άγιος είχε συγκινήσει τον μικρό Ευάγγελο και του είχε δημιουργήσει τον πόθο να τον μιμηθεί. Έτσι, γύρω στα δώδεκα χρόνια του, ξεκίνησε μόνος του κρυφά για το Άγιον Όρος και στο πλοίο συνάντησε τον μετέπειτα Γέροντά του, ιερομόναχο Παντελεήμονα, τον πνευματικό, που ασκήτευε στην καλύβη  του  Αγίου Γεωργίου στη Σκήτη Καυσοκαλυβίων του ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου ...Αυτό εννοεί ο Κύριος λέγοντας «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα να ακολουθήσεις τον Χριστό, είναι έργο ζωής.   Είναι αυτό που έλεγε ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ότι ο Θεός απευθύνει δύο φοβερούς λόγους κατά την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου .   Ο ένας λόγος είναι το «ακολούθει μοι»… αυτό που είπε και στους Αποστόλους το λέγει και σε σένα και σε κάθε άνθρωπο… εάν θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε.   Είναι η πρόσκληση του Κυρίου μας και περιμένει την απάντησή μας… εάν εσύ πεις ναι Κύριε θα σε ακολουθήσω, όπου και αν πάς, τότε αρχίζει η πορεία μας, Αυτός μπροστά κι εμείς από πίσω και μας οδηγεί μέσα σε δρόμους καλούς, σε ανηφόρες, σε κατηφόρες, σε έρημο, σε λάσπη, σε βουνά, σε κρύο, σε θλίψεις, σε δυσκολίες. Θέλει όμως προσοχή να μην Τον χάσουμε από τα μάτια μας, όπως ο Πέτρος, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι θα τον ακολουθήσει όπου και εάν πάει, αλλά φοβόταν να πλησιάσει πολύ και έχασε από τα μάτια του ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου       Στην ευχή του Τρισαγίου που διαβάζει ο Ιερεύς στην Θεία Λειτουργία προς το τέλος εύχεται στον Πανάγαθο Θεό «και δός ημίν εν οσιότητι λατρεύειν σοι πάσας τας ημέρας της ζωή ημών». Ο Κύριος μας μετά τη Βάπτισή Του, οδηγήθηκε   στην έρημο προκειμένου να μας διδάξει το ασκητικό φρόνιμα που πρέπει να έχει ο άνθρωπος του Θεού, νηστεύοντας   «ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα» με σκοπό να μας υπενθυμίσει ότι εάν θέλουμε να πετύχουμε μεγάλους στόχους, η νηστεία είναι το μεγάλο οχύρωμα σε αυτούς που αγωνίζονται εναντίον του δαίμονα.   Εκεί απεδέχθηκε εκούσια τους πειρασμούς του πονηρού, με κορύφωση τους τρεις μεγάλους πειρασμούς α) μεταβολή των λίθων σε άρτους, δια να χορτάσει με υλικά αγαθά, β) θαυματουργική πτώση από το πτερύγιο του ναού και διάσωσή Του με παρέμβαση των αγγελικών δυνάμεων, έτσι ώστε να εντυπωσιάσει τα πλήθη και γ) προσκύνηση του Σατανά προς επίτευξη της κυριαρχίας επί των όλων των ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου ...Υπάρχει ένας φοβερός λόγος που είπε ο Κύριος μας: « αι αλώπεκες φωλεούς έχουσιν, και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε Υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη».   Ο Χριστός μας πραγματικά από την ώρα που γεννήθηκε δεν είχε που «την κεφαλήν κλίνη», «ουκ ην τόπος εν τω καταλλήματι» και όλη την ζωή Του δεν είχε που την κεφαλήν κλίνη.  Θυμάστε μετά την Βάπτιση ο Ανδρέας μαζί με έναν άλλο μαθητή του Ιωάννη Βαπτιστή θέλησαν να δουν το Χριστό και να μιλήσουν με Εκείνον και τον ρώτησαν που μένει κι εκείνος τους απάντησε ελάτε να δείτε, και έκπληκτοι αντίκρισαν την ύπαιθρο, το χώμα.  Ο Χριστός μας λοιπόν, δεν είχε που την κεφαλήν κλίνη.  Μία φορά όμως αναφέρει το Ευαγγέλιο έκλινε την κεφαλήν του… στον Σταυρό «και κλίνας την κεφαλήν, παρέδωκεν το πνεύμα».   Άρα ο Σταυρός είναι ο τόπος της αναπαύσεως του Χριστού.  Εκεί όπου είναι ο Σταυρός, εκεί αναπαύεται ο Χριστός. Εκεί όπου υπάρχει η δυσκολία...

 «Κουβαλάω στους ώμους μου τον Σταυρό που ο Κύριος μού έδωσε, αυτόν που αξίζω, αυτόν που τα έργα μου τον φτιάχνουν μικρό ή μεγάλο. Όταν με αφήνει ο εγωισμός να ακούσω, στα αυτιά μου έρχονται ο ήχος των μαστίγιων, των ράβδων και των ύβρεων που δέχτηκε ο Κύριος για εμένα και αυτό μου δίνει τη δύναμη να αγκαλιάσω περισσότερο τον Σταυρό μου και να κλάψω γοερά ώστε να δροσίσω με τα δάκρυά μου τον διψασμένο Κύριό μου...! Αγαπώ τον Σταυρό μου, γιατί είναι ένα κομμάτι από Εκείνον...!». ~Μακαριστός Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης~ ✝️1931-2018✝️ ΠΗΓΗ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου ...Αφού λοιπόν βάζει το θεμέλιο της ελευθερίας μας ο Θεός, δηλαδή δεν μας εκβιάζει, δεν μας αναγκάζει, αλλά θέλουμε να τον ακολουθήσουμε, αμέσως βάζει τον Εαυτό Του μπροστά.   Ο Χριστός προπορεύεται και εμείς ακολουθούμε και ενθυμούμαστε τον λόγο του Αποστόλου Πέτρου που λέει ότι «ο Χριστός έπαθε υπέρ ημών, αφήνων εις υμάς υπογραμμόν, ώστε υμείς να ακολουθήσουμε τοις ίχνεσιν Αυτού». Λέει ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας Επιστολή «εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου βαστάζω».   Ποιά είναι τα στίγματα του Χριστού με τα οποία καυχιέται ο Απόστολος Παύλος;   Μήπως οι προφητείες, μήπως τα χαρίσματα, η άνεση, η δόξα του αποστολικού αξιώματος; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Μας παραθέτει το περιστατικό ο Απόστολος Παύλος για να κατανοήσουμε καλύτερα τα στίγματα που εβάσταζε έως τέλους. Παρεκάλεσε τον Κύριο να αποφύγει την σκληρή δοκιμασία της ασθένειας, και ο Καλός Θεός του αρνήθηκε δίνοντάς του το νόημα της πνευμα...

 

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου  Πολλοί Χριστιανοί διερωτώνται στις ημέρες μας ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν για την σωτηρία τους.   Διαπιστώνουμε όμως μετά λύπης ότι ο Βαπτισμένος Χριστιανός, μπορεί να πιστεύει, μπορεί να εκκλησιάζεται (όχι τακτικά), μπορεί να κοινωνεί (χωρίς εξομολόγηση και έγκριση πνευματικού), αλλά δεν ακολουθεί πιστά τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, σε κάθε πνευματική ευκαιρία που του δίνετε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ο Θεός είναι καλός και δεν θα μας παρεξηγήσει που δεν νηστεύουμε, που δεν Εκκλησιαζόμαστε, που δεν εξομολογούμαστε με σκοπό την Σωτηρία μας δια της Θείας Μεταλήψεως των Αχράντων Μυστηρίων αξίως.    Αναπόφευκτα δίνεται η εντύπωση ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί μία οργάνωση που οι οπαδοί του ακολουθούν τον Χριστό, χωρίς να γνωρίζουν ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ , χωρίς να τον ακολουθούν από αγάπη, έχοντας μία μουσουλμανική ιδεολογία, ότι κάνοντας το καλό σε αυτή την ζωή, ο Θεός σώζει και εφόσον ο Θεός σώζε...

'' Επειδή άδικον εψήφισας θάνατον κατά του Ιησού, συμφωνήσας μετά των φθονερών και κακίστων Ιουδαίων, λαβών παρ' αυτών δώρα υπέρ του τοιούτου θανάτου, δια ταύτα καγώ ούτω κατά σου διατάσσω όταν έλθης προς με δέσμιος του δούναι απολογίαν περί της ψυχής ην αναιτίως παρέδωκες εις θάνατον. ''Αλλ' ω της ανοησίας και πωρώσεως, ότι τοιαύτα φοβερά σημεία και θαύματα παρ' αυτού γενόμενα θεωρήσαντες, ετολμήσατε τοιούτον άνθρωπον α θ ω ο ν παραδούναι εις θάνατον. Τις δε σοι πεπωρωμένε και βέβηλε και πάσης φιλανθρωπίας ανάξιε, δέδωκε τοιαύτην τόλμην και εξουσίαν εις τοιούτο μέγα μισόθεον κίνημα, ίνα συμφωνήσης μετά του πονηρού Συνεδρίου και διεφθαρμένου λαού και δώσης αυτοίς εξουσίαν του τοιούτου θανάτου; Δία γαρ κρίσιν επενεγκείν με δει ταχέως, διότι ούτε καν έγραψας πρώτον εις εμέ, περί της υποθέσεως ταύτης, δια να λάβης και τον εμόν θέλημα, άλλ' ότε ετέλεσας όσα και ηθέλησαν, τότε μοι έγραψες τα κακώς τελεσθέντα, αλλ' ιδού γράφεις μοι και την ανοησί...

Πειρασμός Το δαιμονικό, πώς να σας πω, προξενεί έτσι λιγάκι κρύο πράγμα, λιγάκι δισταγμό, να πούμε, λίγο αμφίβολο, δεν σε πληρώνει, δεν πληροφορείσαι να το κάνεις αυτό το πράγμα. Δεν πληροφορείσαι να το κάνεις. Έχει κάποιο δισταγμό, κάποια αμφιβολία μέσα σου, οπότε αυτό είναι δαιμονικό. Πολλές φορές κι όταν λειτουργούσαμε, πάτερ, μη νομίσεις ότι είμαστε κι εμείς απείραχτοι απ΄τον πειρασμό· και λειτουργούντες έρχεται ο πειρασμός. Ε, ψάλλει άλλος απ' έξω. Θυμώνεις: «Μα τι ψάλλεις έτσι αργά, λιγάκι γρήγορα, βρε παιδάκι μου». Πλησίασε ο άλλος (ο πειρασμός) τώρα.