ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

  ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Είναι τόσο μεγάλο το έργο της λατρείας του Θεού, που η Εκκλησία μας όρισε ο λειτουργός να ενδύεται λαμπρή στολή με ιδιαίτερη τελετή. Ο λειτουργός, όταν ενδύεται τα ιερά άμφια, τα ευλογεί σταυροειδώς, τα ασπάζεται και συγχρόνως απαγγέλει κάποια αγιογραφικά χωρία.  Ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Στιχάρι και τα Επιμάνικα. Ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Πετραχήλι, τη Ζώνη και το Επιγονάτιο. Τα άμφια που αποκλειστικά ανήκουν στον κάθε βαθμό είναι: Γιά τον Διάκονο το Οράριο,για τον Πρεσβύτερο το Φαιλόνιο, και για τον Επίσκοπο ο Σάκκος, η Μίτρα, η Ράβδος και το Ωμοφόριο. Οι συμβολισμοί των ιερών αμφίων, που κατά τη μακραίωνη εξέλιξη της λατρείας προτάθηκαν, είναι πολλών ειδών και πολλών κατευθύνσεων. Εδώ προτιμούμε εκείνους που θεωρούμε ότι είναι λιγότερο αλληγορικοί. Β. Πετραχήλι Ύφασμα που στηρίζεται στον τράχηλο (λαιμό) και αποτελεί το χαρακτηριστικό άμφιο του Ιερέως. Προήλθε από το Οράριο του Διακόνου, το οποίον ο ε...

  ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Είναι τόσο μεγάλο το έργο της λατρείας του Θεού, που η Εκκλησία μας όρισε ο λειτουργός να ενδύεται λαμπρή στολή με ιδιαίτερη τελετή. Ο λειτουργός, όταν ενδύεται τα ιερά άμφια, τα ευλογεί σταυροειδώς, τα ασπάζεται και συγχρόνως απαγγέλει κάποια αγιογραφικά χωρία.  Ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Στιχάρι και τα Επιμάνικα. Ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος έχουν κοινά άμφια το Πετραχήλι, τη Ζώνη και το Επιγονάτιο. Τα άμφια που αποκλειστικά ανήκουν στον κάθε βαθμό είναι: Γιά τον Διάκονο το Οράριο,για τον Πρεσβύτερο το Φαιλόνιο, και για τον Επίσκοπο ο Σάκκος, η Μίτρα, η Ράβδος και το Ωμοφόριο. Οι συμβολισμοί των ιερών αμφίων, που κατά τη μακραίωνη εξέλιξη της λατρείας προτάθηκαν, είναι πολλών ειδών και πολλών κατευθύνσεων. Εδώ προτιμούμε εκείνους που θεωρούμε ότι είναι λιγότερο αλληγορικοί. Α. Στιχάρι Το άμφιο που πρώτο φορά ο κάθε λειτουργός λέγεται Στιχάρι. Καλύπτει ολόκληρο το σώμα, όπως ο αρχαίος χιτώνας. Έχει συνήθως χρώμα λευκό. Με το χ...

  Με την ευχή,  η αγάπη του Θεού να μας βοηθήσει να έχουμε υπόδειγμα στην ζωή μας τους βίους των Αγίων μας και μεταξύ αυτών , των  σήμερα εορταζομένων Αγίων, του Οσίου Εφραίμ του Σύρου και του Οσίου Ισαάκ του Σύρου, που τα πρώτα χρόνια συνεόρταζαν ,άρχισε το κήρυγμά του ο Γέροντας Γαβριήλ.      Στην συνέχεια αναφέρθηκε στους θαυμαστούς βίους των Αγίων και στην γνωριμία του Οσίου Εφραίμ με τον Αγιο Βασίλειο τον Μέγα.      Με την ευκαιρία δε της τελέσεως του ετησίου μνημοσύνου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, αναφέρθηκε στη μεγάλη του προσφορά στην Εκκλησία  και στο ποίμνιο, λέγοντας χαρακτηριστικά    "Αγάπησε την Εκκλησία και αγαπήθηκε από το ποίμνιο. Ηταν αγωνιστής Ιεράρχης!"      Και πρόσθεσε - μεταξύ άλλων - το εξής περιστατικό λέγοντας: 《 ...Πολλές ψυχές έσωσε, αγαπητοί μου αδελφοί, και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, του οποίου το μνημόσυνο τελούμε σήμερα, επί τη συμπληρώσει 13 ετών από της...

 

 

 Ονομάζουμε «Ειρηνικά» μια ομάδα αιτημάτων επειδή ξεκινούν με τη λέξη ειρήνη. Αυτά τα αιτήματα είναι δεήσεις, δηλαδή προσευχητικά κείμενα προς τον Θεό. Τα αιτήματα είναι εννέα. (Στις σημερινές φυλλάδες είναι δέκα, επειδή ανάμεσα στο 5ο και στο 6ο έχει προστεθεί δέηση για τις αρχές και τις εξουσίες του έθνους.) Αυτά τα αιτήματα, αυτές οι δεήσεις, αναφέρονται περισσότερο στην κατάσταση της ιστορίας, προσκαλούν δηλαδή τον Θεό να οικονομήσει όντος της ιστορίας, ώστε να είναι ειρηνικός και ακίνδυνος ο βίος μας. Και ο διάλογος που διεξάγεται μεταξύ ιερέως και λαού, όπου ο πρώτος εξαγγέλλει το αίτημα και ο δεύτερος επιβεβαιώνει και επαυξάνει με το Κύριε ελέησον, αφορά όχι μόνον τα βαπτισμένα μέλη του σώματος του Χριστού, αλλά και όσους πορεύονται προς το φώτισμα, δηλαδή τους κατηχούμενους. Ο διάκονος (ει δε ουκ εστί διάκονος συλλειτουργών, άπαντά τα του διακόνου, πλην του Εύλογησον Δέσποτα, εκφωνεί έσωθέν του Βήματος ο ιερεύς):  Εν είρηνην ουν Κυρίου δεηθώμεν  Με ειρ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου         Αυτό το ερώτημα απασχολεί όλο και περισσότερους νέους οι οποίοι ναι μεν θέλουν να τελέσουν τον Θρησκευτικό γάμο, όμως επειδή προκύπτει συνήθως μία εγκυμοσύνη ή για οικονομικούς λόγους (Οικογενειακό επίδομα, Μετάθεση στον τόπο μου κ.τ.λ.) προβαίνουν στην τέλεση του Πολιτικού Γάμου μη γνωρίζοντας φυσικά τις επιπτώσεις.  Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος με την υπ' αριθμ. 2320/19-5-1982 Εγκύκλιόν της «προς τους Σεβ. Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος» για τις προϋποθέσεις τελέσεως θρησκευτικού γάμου, βάσει του Ν.1250/1982 δεν παραλείπει να «επισημειώσει» ότι «τέκνα της Εκκλησίας λογίζονται όσα σέβονται και ευλαβούνται τα Ιερά Αυτής Μυστήρια». Η διατύπωση δεν επιτρέπει αμφιβολία: Όσοι τελούν πολιτικό γάμο δείχνουν έμπρακτα και δημόσια ότι δεν σέβονται και δεν ευλαβούνται ένα από τα επτά ιερά Μυστήρια• άρα δεν λογίζονται τέκνα της Εκκλησίας. Δηλαδή, αποκόπτονται μόνοι τους από το ιερό Σώμα Της. Γιατί, όπως εύστοχα πα...

  Σὲ στέλνει ὁ Γέροντάς σου σὲ κάποιους ἐπισκέπτες καὶ σοὺ ξεφεύγει μιὰ κουβέντα. Ἀργότερά σου λέγει ἕνας ἀδελφός σου: «Πῶς σου ξέφυγε αὐτὴ ἡ κουβέντα; Ἀλλὰ τέτοιος εἶσαι πάντα». Καλύτερα νὰ φᾶς τὴν γλώσσα σου, παρὰ νὰ τοῦ μιλήσεις ἔτσι. Οὐδέποτε προσβάλλομε ἢ λυποῦμε ἄνθρωπο, οὐδέποτε τὸν κάνομε νὰ νοιώση στερημένος, ἐλαττωμένος, νὰ νοιώση κατωτερότητα, διότι τοῦ σκοτώνομε τὴν ψυχή. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος θὰ τραυματισθῆ καὶ δὲν θὰ μπορῆ νὰ ἐπιτύχη στὴν ζωή του. Ἀναθέτεις σὲ κάποιον νὰ ψάλη, καὶ ἐκεῖνος κάνει λάθος τὸν ἦχο, καὶ τότε τοῦ λές: «Πάλι πῆρες στραβά το τροπάριο». Κάθε φορᾶ ποῦ θὰ πηγαίνη νὰ ψάλη, θὰ τὸ θυμᾶται καὶ θὰ λέη: Πρέπει νὰ προσέξω μὴν τὸ πάρω στραβά. Καὶ θὰ τὸ παίρνη πάλι στραβά. Ποιὸς θὰ φταίη; Αὐτὸς ποῦ τοῦ ἔκανε τὴν παρατήρησι. Ποτὲ δὲν τονίζουμε σὲ κάποιον τὴν ἀδυναμία του, τὸ πρόβλημά του. Ποτὲ δὲν τοῦ ὑπενθυμίζουμε τὴν κακία του, τὴν ἁμαρτία του. Μόνον τὸν ἔπαινο χρησιμοποιοῦμε, ἀλλὰ τὸν εὐγενῆ ἔπαινο, ὄχι τὸν ἀφελῆ. Διότι ὁ ἄνθρωπος οὐδέποτε δ...

  Κάποτε ο Μέγας Βασίλειος, θέλησε να πάει σε μια πόλη την οποία υπηρετούσε κάποιος Ιερέας Αναστάσιος, ενάρετος και δίκαιος. Ο Ιερέας αυτός εκτός από την εγκράτεια και τη νηστεία που μεταχειριζόταν, είχε και σύζυγο, τη Θεογνωσία, την οποία καθόλου δε γνώρισε σαν γυναίκα επί σαράντα ολόκληρα χρόνια και την είχε ως αδελφή του ! Οι άνθρωποι της πόλεως, χωρίς να ξέρουν, έλεγαν ότι είναι στείρα και δε γεννά παιδιά… Αλλά και άλλη κρυφή αρετή είχε εκείνος ο Ιερέας, διότι φιλοξενούσε στο σπίτι του άνθρωπο ασθενούντα από λώβη (λέπρα!), τον οποίο περιποιούνταν και φρόντιζε αυτός και η πρεσβυτέρα του, χωρίς να το γνωρίζει κανένας !.. Όταν λοιπόν ξεκίνησε ο Άγιος Βασίλειος να πάει εκεί, ο Ιερέας Αναστάσιος το πληροφορήθηκε δια Πνεύματος Αγίου και είπε στην πρεσβυτέρα του: «Αδελφή μου, εγώ θα πάω στον αγρό μας επειδή είναι ανάγκη. Σήμερα δε έρχεται ο Δεσπότης μας και την τάδε ώρα να εξέλθεις με θυμίαμα και λαμπάδες για να τον προϋπαντήσεις»! Όταν λοιπόν βγήκε η Θεογνωσία, την ώρα ...

  Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και βαπτίσθηκε Ευάγγελος. Στο σχολείο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Η ασθένεια του δασκάλου και η φτώχεια της οικογένειάς του τον έσπρωξαν να εργασθεί βόσκοντας τα λίγα ζώα της. Λίγο αργότερα, περίπου εννέα χρονών παιδάκι, εργάστηκε στο ανθρακωρυχείο της περιοχής και μετά σ΄ ένα παντοπωλείο γνωστού της οικογένειας, στον Πειραιά. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διόρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του. Στα χέρια του οκτάχρονου τσοπανόπουλου είχε φτάσει ένα φυλλαιάκι με τον βίο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, το οποίο διάβαζε συλλαβιστά. Αυτός ο Άγιος είχε συγκινήσει τον μικρό Ευάγγελο και του είχε δημιουργήσει τον πόθο να τον μιμηθεί. Έτσι, γύρω στα δώδεκα χρόνια του, ξεκίνησε μόνος του κρυφά για το Άγιον Όρος και στο πλοίο συνάντησε τον μετέπειτα Γέροντά του, ιερομόναχο Παντελεήμονα, τον πνευματικό, που ασκήτευε στην καλύβη  του  Αγίου Γεωργίου στη Σκήτη Καυσοκαλυβίων του ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου ...Αυτό εννοεί ο Κύριος λέγοντας «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα να ακολουθήσεις τον Χριστό, είναι έργο ζωής.   Είναι αυτό που έλεγε ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ότι ο Θεός απευθύνει δύο φοβερούς λόγους κατά την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου .   Ο ένας λόγος είναι το «ακολούθει μοι»… αυτό που είπε και στους Αποστόλους το λέγει και σε σένα και σε κάθε άνθρωπο… εάν θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε.   Είναι η πρόσκληση του Κυρίου μας και περιμένει την απάντησή μας… εάν εσύ πεις ναι Κύριε θα σε ακολουθήσω, όπου και αν πάς, τότε αρχίζει η πορεία μας, Αυτός μπροστά κι εμείς από πίσω και μας οδηγεί μέσα σε δρόμους καλούς, σε ανηφόρες, σε κατηφόρες, σε έρημο, σε λάσπη, σε βουνά, σε κρύο, σε θλίψεις, σε δυσκολίες. Θέλει όμως προσοχή να μην Τον χάσουμε από τα μάτια μας, όπως ο Πέτρος, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι θα τον ακολουθήσει όπου και εάν πάει, αλλά φοβόταν να πλησιάσει πολύ και έχασε από τα μάτια του ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου       Στην ευχή του Τρισαγίου που διαβάζει ο Ιερεύς στην Θεία Λειτουργία προς το τέλος εύχεται στον Πανάγαθο Θεό «και δός ημίν εν οσιότητι λατρεύειν σοι πάσας τας ημέρας της ζωή ημών». Ο Κύριος μας μετά τη Βάπτισή Του, οδηγήθηκε   στην έρημο προκειμένου να μας διδάξει το ασκητικό φρόνιμα που πρέπει να έχει ο άνθρωπος του Θεού, νηστεύοντας   «ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα» με σκοπό να μας υπενθυμίσει ότι εάν θέλουμε να πετύχουμε μεγάλους στόχους, η νηστεία είναι το μεγάλο οχύρωμα σε αυτούς που αγωνίζονται εναντίον του δαίμονα.   Εκεί απεδέχθηκε εκούσια τους πειρασμούς του πονηρού, με κορύφωση τους τρεις μεγάλους πειρασμούς α) μεταβολή των λίθων σε άρτους, δια να χορτάσει με υλικά αγαθά, β) θαυματουργική πτώση από το πτερύγιο του ναού και διάσωσή Του με παρέμβαση των αγγελικών δυνάμεων, έτσι ώστε να εντυπωσιάσει τα πλήθη και γ) προσκύνηση του Σατανά προς επίτευξη της κυριαρχίας επί των όλων των ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου ...Υπάρχει ένας φοβερός λόγος που είπε ο Κύριος μας: « αι αλώπεκες φωλεούς έχουσιν, και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε Υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη».   Ο Χριστός μας πραγματικά από την ώρα που γεννήθηκε δεν είχε που «την κεφαλήν κλίνη», «ουκ ην τόπος εν τω καταλλήματι» και όλη την ζωή Του δεν είχε που την κεφαλήν κλίνη.  Θυμάστε μετά την Βάπτιση ο Ανδρέας μαζί με έναν άλλο μαθητή του Ιωάννη Βαπτιστή θέλησαν να δουν το Χριστό και να μιλήσουν με Εκείνον και τον ρώτησαν που μένει κι εκείνος τους απάντησε ελάτε να δείτε, και έκπληκτοι αντίκρισαν την ύπαιθρο, το χώμα.  Ο Χριστός μας λοιπόν, δεν είχε που την κεφαλήν κλίνη.  Μία φορά όμως αναφέρει το Ευαγγέλιο έκλινε την κεφαλήν του… στον Σταυρό «και κλίνας την κεφαλήν, παρέδωκεν το πνεύμα».   Άρα ο Σταυρός είναι ο τόπος της αναπαύσεως του Χριστού.  Εκεί όπου είναι ο Σταυρός, εκεί αναπαύεται ο Χριστός. Εκεί όπου υπάρχει η δυσκολία...